loading...

on
ព្រឹកនេះមានការតាំងពិពណ៌មួយកន្លែងដែលដាក់តាំងគ្រឿងអលង្ការ និងវត្ថុបូរាណដែលប្រើប្រាស់កាលពីសម័យជំនាន់ដើម។ មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះ បញ្ញា ជានិសិ្សតផ្នែកបូរាណវិទ្យាឆ្នាំទី ៣នៅភ្នំពេញ ឆ្នាំនេះបញ្ញាមានអាយុ២១ឆ្នាំហើយ បញ្ញាជាកូនគ្រួសារធូរធារមួយនៅឯខេត្តកំពង់ធំ ។គ្រួសារបញ្ញាមានបងប្អូន៤នាក់ បញ្ញាជាកូនច្បងគេ ដូចច្នេះហើយទើបឳពុកបញ្ញាបានប្រគល់របស់កេរ្តិ៍មរតកមួយមុនគេឡើងមកសិក្សានៅភ្នំពេញ។របស់នោះ សល់តាំងពីដូនតាយូរលង់ណាស់ហើយ វាគឺជាបន្តោងខ្សែករ ថ្មសំរិត តូចប៉ុនមេដៃមួយ មានពណ៌ខ្មៅមូល។ បញ្ញាពាក់វាជាប់នឹងករជានិច្ច ព្រោះជាបណ្ដាំឳពុក។និយាយពីបញ្ញាវិញ គេជាអ្នកស្វែងយល់និង សិក្សាអំពីរបស់របរវត្ថុបូរាណម្នាក់ ក៏បានទៅដើរមើលពិពណ៌នោះដែរ ។ ដើរមើលបានមួយសំទុះ បញ្ញាបានចាប់អារម្មណ៍ទៅលើបន្ទះលង្ហិនមួយនៅសម័យមុននោះគេយកឆ្លុះមុខ ដែលបច្ចុប្បន្នគេហៅថា«កញ្ចក់» វាមានក្បូរក្បាច់រចនា ល្អវិចិត្រ រាងមូលពងក្រពើ ទំហំប៉ុនចានបាយ ។ អ្នកដាក់តាំងកញ្ចក់នេះគឺជា លោកតាម្នាក់ដែលមើលទៅគាត់អាយុប្រហែល៨០ឆ្នាំ រាងចាស់ទ្រុឌទ្រោមណាស់ទៅហើយ ហាក់មាននិស្ស័យនិងបញ្ញាណាស់ ។បញ្ញាបានសួរនាំរឿងរ៉ាវអំពីកញ្ចក់ មកកាន់លោកតា ។លោកតាក៏បានរ៉ាយរ៉ាបប្រាប់ថាកញ្ចក់នេះជាកេរ្តិ៍មរកតសល់តាំងពី តាតួត តាលួត ខ្ញុំមកម្លេះ ។លោកតានិទានតាមដំណើររឿងមកធ្វើឱ្យបញ្ញាមានចំណាប់អារម្មណ៍លើវត្ថុបូរាណខ្លាំងណាស់ គេ ចង់ទិញកញ្ចក់នេះណាស់ ហើយបានសួរទៅលោកតា « លោកតា តើអាចលក់កញ្ចក់នេះឲ្យខ្ញុំបានទេ ? លក់ក្នុងតម្លៃសមរម្យឲ្យចៅទៅ ចៅនៅរៀនមិនសូវមានលុយទេ ។ លោកតាតបវិញភ្លាម « ទោះចៅឲ្យមាសតាប៉ុនភ្នំក៏តាមិនលក់ដែរ តែកញ្ចក់នេះដូចជាមាននិស្ស័យទៅនឹងចៅ តាឲ្យវាទៅចៅចោះ » លោកតាក៏វេចខ្ចប់ដាក់ចូលក្នុងប្រអប់ឈើមួយ រួចប្រគល់ឲ្យបញ្ញា បញ្ញាមានអារម្មណ៍សប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ បន្ទាប់ពីទទួលយកពីលោកតាហើយ គេអរគុណលោកតាជាពន់ពេក។ លោកតាមានប្រសាសន៍បន្ត « តែតាសូមផ្ដាំ កុំឲ្យកញ្ចក់នេះត្រូវពន្លឺអាទិត្យឲ្យសោះ» ។ បញ្ញាក៏គោរពតាមបណ្ដាំលោកតារួចជិះម៉ូតូ ត្រឡប់មកផ្ទះជួលវិញ ទុកដាក់ស្រួលបួលហើយបញ្ញាក៏ទៅរៀនបន្តដល់យប់។ ម៉ោង ៨ យប់ បញ្ញាមកពីរៀនភ្លាមក៏យកទូរស័ព្ទបើកលេង facebook លេងបានមួយស្របក់ បញ្ញានឹកឃើញកញ្ចក់កាលពីព្រឹកមិញ ក៏បានបើកប្រអប់ចេញ យកកញ្ចក់នោះមកមើលលេង ។ គេដាក់វាលើតុរួចបើកភ្លើងអំពូលលើតុរៀននោះសង្កេតសព្វជ្រុងជ្រោយ ។បញ្ញាបានចាប់អារម្មណ៍ ប្រហោងតូចមួយដែលនៅពីក្រោមកញ្ចក់នេះ ។ វាមានទំហំប្រហាក់ប្រហែលទៅនឹងបន្តោងខ្សែករដែលលោកពុកបញ្ញាប្រគល់ឲ្យ ។ បញ្ញា ចាប់កាន់បន្តោងនោះឡើងមក វាបានបញ្ចេញពន្លឺដូចត្បូងចរណៃ ។ បញ្ញាក៏យកវាដាក់ចូលទៅក្នុងប្រហោងនោះទៅ ។ ព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យ បានកើតឡើងចំពោះបញ្ញា បន្តោងនេះគឺជាកូនសោរសម្រាប់ឆ្លងភពទៅកាន់សម័យណាមួយ។ បញ្ញាត្រូវបានកញ្ចក់ស្រូបចូលទៅក្នុងបាត់ស្រមោល ។ វាបានបញ្ជូនបញ្ញាទៅកាន់សម័យមួយនាឆ្នាំ ១១១០ នៃគ.ស ដែលបញ្ញាសន្លប់ស្ដូកស្ដឹងនៅក្រោមដើមឈើធំមួយក្បែរភូមិអ្នកស្រុក ។ ពេលភ្ញាក់ដឹងខ្លួនឡើងបញ្ញាបាននៅលើគ្រែមួយ ឃើញមនុស្សមើលមកបញ្ញាដោយទឹកមុខងើងឆ្ងល់ ព្រោះបញ្ញាស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ជាឯសណ្ឋាននិស្សិត ។ បញ្ញា ក្រោកឡើងហើយសួរទៅកាន់លោកពូម្នាក់ « តើទីនេះជាកន្លែងណាលោកពូ?» លោកពូម្នាក់ស្លៀកពាក់ហំហួនជារបៀបបូរាណ បានប្រាប់ថា « ក្មួយនៅផ្ទះ ពូ » មានស្រីម្នាក់ទៀតទំនងជាឈ្នួលបម្រើបាននិយាយបន្ត« ប្អូន នៅផ្ទះលោកសេដ្ឋី «ចក្រី» គាត់នេះហើយដែលបានជួយប្អូនមកដល់ទីនេះ» ។ តាមពិតឆ្លងភពមកដល់ផ្ទះសេដ្ឋី បញ្ញាមិននឹកស្មានថាជាការពិតមែនសោះ ធ្លាប់តែមើលតាមរឿងកុន។ បញ្ញាសួរបន្ត« តើឥឡូវឆ្នាំប៉ុន្មានហើយលោកពូ ? » លោកសេដ្ឋីឆ្លើយ « ឆ្នាំ១១០៩ ថ្ងៃស្អែកដាច់ឆ្នាំ ចូលឆ្នាំថ្មីហើយក្មួយ » ហើយក្មួយជាអ្នកស្រុលណាដែរ ?មានរឿងអ្វីបានជាដេកសន្លប់នៅដើមឈើចុងភូមិនេះចឹង? » បញ្ញា គិតក្នុងចិត្តបើប្រាប់ការពិតក្លាចក្រែងគេថាជាមនុស្សមិនគ្រប់តឹក ចឹងមានតែកុហកសិនទៅយករួចខ្លួន « បាទ ខ្ញុំជាអ្នកស្រុកឆ្ងាយណាស់ ខ្ញុំជាសិស្សម្នាក់ទើបរៀនចប់ នៅពេលដើរៗទៅជួបនឹងចោរ ក៏អស់ពីខ្លួនដូចលោកសេដ្ឋីឃើញស្រាប់។ លោកសេដ្ឋី « អើៗ មិនអីទេ ហើយមានបងប្អូនណាមកជាមួយទេ ?» បញ្ញា « បាទអត់មានទេ ម្នាក់ឯងប៉ុណ្ណោះ ម្ដាយឳពុកស្លាប់ចោលតាំងពីនៅតូច » លោកសេដ្ឋី« មិនអីទេ នៅបម្រើការនៅក្នុងផ្ទះអ៊ុំ នឹងហើយ មិនបាច់ទៅណាទេ អ៊ំកំពង់ខ្វះមនុស្សប្រើផង » (លោកសេដ្ឋីចក្រីជាមនុស្សចិត្តទូលាយ សប្បុរស) បញ្ញាបានទទួលសម្លៀកបំពាក់ពីលោកសេដ្ឋីយកទៅផ្លាស់ប្ដូរតាមរបៀបរបបស្លៀកពាក់មនុស្សជំនាន់នោះ ។ គេបានយកខោអាវនោះទៅបោករួចចង់ក្នុងបង្វិចទុកក្រោមគ្រែបាត់ទៅ ។ មនុស្សជាបរិវារបម្រើការកាលនោះ ចំពោះបុរសស្លៀកតែសំពត់ក្បិនចងកំប៊ិតមកក្រោយ មិនពាក់អាវឡើយ ចំណែកស្រីៗចង់ពង់ នឹងស្លៀកក្បិនតាមសណ្ឋានរៀងៗខ្លួន ។ និយាយពីលោកសេដ្ឋី គាត់ឈ្មោះ ចក្រី វ័យ៥០ ឆ្នាំ មានប្រពន្ធម្នាក់ឈ្មោះ កណ្យាណ អាយុប្រមាណ ៤០ឆ្នាំ ពួកគាត់មានកូន២នាក់ ឈ្មោះ ធីតាមាស និង ធីតាពេជ្រ ជាកូនភ្លោះ វ័យ ១៧ឆ្នាំ ។ កូនទាំង២ រួមរស់ជាគ្រួសារក្រោមម្លប់គេហដ្ឋានឈើដ៏ស្កឹមស្កៃមួយ មានបរិវាស្នំបម្រើដប់ម្ភៃនាក់ តាមបម្រើ ក្នុងនោះក៏មានបញ្ញាម្នាក់ដែរទើបចូលមករស់នៅមិនទាន់ស្គាល់និងបានឃើញវង់ភ័ក្រ្តដ៏ស្រស់ផូរផង់របស់កូនសេដ្ឋីទាំងនាក់នៅឡើយទេ ។ គាទើបស្គាល់លោកសេដ្ឋី លោកសេដ្ឋីនី និង អ្នកបម្រើប៉ុន្មានអ្នកដែរធ្វើការជាមួយគ្នា ។ បញ្ញាធ្វើការបាន៣ថ្ងៃក៏ មានអារម្មណ៍នឹកផ្ទះកំពុងរកវិធីត្រឡប់បច្ចុប្បន្នវិញដែរ តែសុញគំនិតមិនដឹងត្រឡប់តាមវិធីតាមទេ។ ពេលវេលាចេះតែកន្លងទៅបាន ១ សប្ដាហ៍ចំពេលដែលអ្នកនាងទាំង២ ចេញមកលេងនិងដើរទិញឥវ៉ាន់នៅផ្សារ នោះលោកសេដ្ឋីក៏បង្គាប់ឲ្យហៅបាវព្រាវ ២នាក់នាំអ្នកនាងទៅផ្សារ តែពួកគេរវល់ទៅលើស្រូវដាក់ជង្រុកអស់ហើយ នៅសល់តែបញ្ញាទើបចូលថ្មីមិនទាន់មានការងារធ្វើនៅឡើយ ។ លោកសេដ្ឋីបាន ប្រាប់ឲ្យបញ្ញាឡើងផ្ទះជួបលោក បញ្ញាក៏ទទួលតាមការបង្គាប់ហៅឡើងទៅ ស្ដាប់តាមការណែនាំលោកសេដ្ឋីឲ្យការពារអ្នកនាងក្រែងមានអ្នកធ្វើទង្វើមិនគាប់បីលើកូនស្រីទាំង២ ។ បញ្ញាអង្គុយចាំធីតាមាស និងធីតាពេជ្រ មួយសំទុះធំ ពួកនាងក៏ដើរចេញមកក្រាបប្រនិបត្តិលាលោកឳពុក ហើយលោកសេដ្ឋីក៏ណែនាំ និងនិយាយដើមទង បញ្ញាឲ្យអ្នកនាងទាំង២បានស្គាល់ និងបានណែនាំកូនស្រីគាត់ឲ្យបញ្ញាបានស្គាល់ដែរ។ បញ្ញាគ្រាន់តែងើបមុខបានឃើញកូនស្រីសេដ្ឋីទាំង២ ក៏ឈ្លក់វង្វេងបាត់អស់ស្មារតីសំឡឹងមើលដល់ភ្លឹកខ្លួន ព្រោះមិននឹកស្មានថាស្អាតដូចបវរកញ្ញា មុខម្នាក់ៗបើបុរសណាបានឃើញហើយឈ្លក់វង្វេងដល់ឆ្កួតក៏អាចថាបាន ។ កែវភ្នែកមូលក្លង់ សុដន់ក្លំណែនពើងឡើងជាមួយសាច់ក្រណាត់ចងពង់រំលេចសាច់ខ្ចី ត្រកៀកសាយទយទៅក្រោយ និយាយពីដៃជើងស្មាម្នាក់ៗសររលោងបើស្រមោសវារលើមិនជាប់ផង។ កាយវិការរបស់ធីតាមាសដូចជាកាចឆ្នាស់ឆ្មើម លេងសើចនិង ក្រមិចក្រមើម ឯ ធីតាពេជ្រមានចរឹក ស្លូតបូត រម្យទុំដូចសំពតក្នុងផ្នត់ ប៉ន្តែមុខមាត់អ្នកទាំង២ដូចគ្នាប៉េះបិតបើអ្នកស្គាល់ល្មមៗអាចច្រលំបាន។ បញ្ញាស្ដាប់បង្គាប់សេដ្ឋីចប់ក៏ដើរតាមស្រីៗទាំង២ទៅដល់ផ្សារ អ្នកលក់ អ្នកទិញ អ្នកដំណើរទាំងទាំងអស់សុទ្ធតែចោលនេត្រាមកមើលអ្នកនាងទាំង ២ រីចំណែកបញ្ញាវិញក៏មិនអន់ដែរ មនុស្សដែលដើរឃើញបញ្ញាហើយលាន់មាត់សរសើរបញ្ញាមិនដាច់ឡើយ ព្រោះបញ្ញាមានសំម្បុររាងសរសណ្ដែកបាយ នៅភ្នំពេញបាន៣ឆ្នាំហើយ មុខដូចកូនកាត់ សាច់ដុំទ្រូងក្លែបៗ ចុះមកដល់សាច់ដុំពោះ៦កង់ ស្លៀកក្បិនចងកំប៉ិតគួរឲ្យទាក់ទាញ ។ កូនសេដ្ឋីទាំង២ នាក់ ដើរបណ្ដើរ ជជែកគ្នាពីរឿងបញ្ញាបណ្ដើរ ដោយធីតាមាសផ្ដើមនិយាយថា « បញ្ញាសង្ហារដល់ហើយបងស្រី ខ្ញុំលួចស្រឡាញ់គេហើយ» ធីតាពេជ្រ« ខ្លួនយើងជាស្រី មិនត្រូវវាចាសម្ដីដូចនេះទេ បើគេឮគេថាយើងមិនគ្រប់លក្ខណ៍ណាធីតាមាស» (កូនគេត្រឹមត្រូវមែន) ២នាក់នេះនិយាយហូរហែរដល់ពពកខ្មៅមេឃមីដេដាសរកភ្លៀង។ ពួកគេទាំងអស់គ្នាត្រឡប់មកផ្ទះវិញ បានពាក់កណ្ដាលផ្លូវមេឃក៏បានបង្អោរភ្លៀងចុះមក ធ្វើឲ្យអ្នកទាំង៣រត់រកកន្លែងជ្រក ។រត់ទៅដល់មុខប្រហែល១០០ ម៉ែត អ្នកទាំង៣ បានចូលសាលាសំណាក់មួយដែលគេទុកឲ្យជនធ្វើដំណើរស្រុកឆ្ងាយចូលសម្រាក។ សម្លៀកបំពាក់អ្នកទាំង២ក៏ទទឹកជោក ធ្វើឲយលេចចេញនូវទិដ្ឋភាពញ័រប្លោកមួយពីមុខអ្នកកម្លោះបញ្ញា សាច់ដ៏សរខ្ចីរបស់ធីតាមាសលាយឡំនិងទឹកភ្លៀង បានហូរស្រក់ចូលតាមជ្រលងកណ្ដាលភ្នំទាំង២ យ៉ាងរលើបរលោង ព្រោះធីតាមាសចូលចិត្តស្លៀកស៊ិចស៊ី មិនដូចធីតាណៀពេជ្រគ្របដណ្ដប់ផាហ៊ុមជិត សល់តែប្រឡោះករ និងចុងជើងឡើយ។ ដោយសារបែបនេះទើប បញ្ញាមានអារម្មណ៍ពុះកញ្រជោលឡើងមួយរំពេច សំឡឹងមិនដាក់ភ្នែក លេបទឹកមាត់បណ្ដើរ លិឍមាត់ផងនោះ ធ្វើឲ្យធីតាពេជ្រ ក្រឡេកខ្លួនចាប់ដៃបញ្ញាអង្រន់ឡើង ។បញ្ញាភ្ញាក់ព្រឺតដូចគេទះ រួចសម្រួលឥរិបថមកធម្មតាវិញ រងចាំជិះមួយម៉ោង ។ បញ្ញាច្រលំពាក់នាឡិកាទៅដែរ នាងនាងសួរ បងបញ្ញាដៃបងឯងពាក់របស់អីហ្នឹង? បាទអ្នកនាងនេះគេហៅថា នាឡិកា សម្រាប់មើលម៉ោង ។ធីតាមាសសុំឲ្យបញ្ញាដោះ រួចយកមកមើល« ខ្ញុំពាក់វាបានទេ ? ខ្ញុំសុំខ្ចីសិនចាំយប់ចាំខ្ញុំសងបងឯងវិញ » ( ចង់អូសកាឡាទៅដល់បន្ទប់មែន. Admin?) នាងយកពាក់នឹងដៃរបស់នាង ហើយមេឃក៏រាំងដែរ ក៏បន្តដំណើរទៅដល់ផ្ទះ ។ មកដល់ពេលនេះម៉ោងប្រហែល ៨យប់ បញ្ញាកំពុងងូតទឹកនៅខាងក្រោយផ្ទះព្រោះបញ្ញាទម្លាប់មុជទឹកយប់ៗ។ កំពុងតែចាក់ទឹកដុសខ្លួន ស្រាប់តែបានឮសំឡេងធុងទឹកធ្លាក់ «ប្រាវប្រាវ »
អត្ថបទសុខភាពសិច
loading...
បញ្ញាសួរ« អ្នកណាគេហ្នឹង? ឆាប់ចេះមក» តាមពិតគឺធីតាមាសបានលួចមើលបញ្ញាមុជទឹកម៉ាងៃហើយ នាងងាកក្រោយក៏ប៉ះធុងជ្រុះធ្លាក់ដល់ដី ។ បញ្ញា« អ្នកនាងមកទីនេះធ្វើអី ស្មាលនឹង?» នាងតាប« ខ្ញុំចង់យករបស់នេះ(នាឡិកា)សងបងវិញ នាងសើចញឹមៗ ដាក់បញ្ញា។ មិនអីទេ ចាំយប់តិចទៀតក៏បាន ចាំខ្ញុំឡើងទៅយក (ដុតកូនក្រមុំគេហើយប៊ិនេះ) ។ ចា៎ អញ្ចឹងតិចទៀតបងឯងឡើងទៅបន្ទប់ខ្ញុំតាមជណ្ដើរក្រោយទៅណា ។បាទ បាទអ្នកនាង អ្នកនាងឡើងទៅមុនចោះ ចាំខ្ញុំឡើងទៅតាមក្រោយ ។« ចុះបងឯងស្គាល់បន្ទប់ខ្ញុំដែរ ? មុជឲ្យលឿងមក ខ្ញុំចាំ » នាងឈរមើលបញ្ញាមុជទឹក ជូតខ្លួន ផ្លាស់ខោ មិនក្រែងចិត្តកូនសេដ្ឋីសោះ ។មុខសង្ហារ ព្រមទាំងសាច់ដុំកង់ៗរបស់បញ្ញាបានទាក់ចិត្តធីតាមាសឲ្យលង់ដកចិត្តមិនរួចឡើយ ។ ធីតាមាស នាំបញ្ញាឡើងទៅលើផ្ទះថ្មមៗ បើកទ្វារចូលបន្ទប់ខ្វាក រួចនាងបិតទ្វារវិញ ហើយឲ្យបញ្ញាឈរចាំមួយភ្លាត នាងក៏អោនទៅទាញថតតុខាងក្រោកគេបង្អស់ដើម្បីយកនាឡិកាឲ្យបញ្ញាវិញ តែនៅក្នុងបន្ទប់នេះហាក់ងងឹតរកមើលអីមិនឃើញទើបនាងអុជចង្កៀងថែមបី បួនទៀត ។មានឯណា អាវសារូរបស់ធីតាមាស ស្ដើងដល់ថ្នាក់លេចចេញនៅចុងសុដន់ទាំងសងក្រហមឆ្មេញ ពីខាងក្នុងលេចរូបរាងដល់ខាងក្រៅ ខាងក្រោមស្លៀកសំពត់រំព័ទ្ធមិនដល់មួយជុំផង មើលឃើញសាច់ភ្លៅច្បាស់ចែស។ នាងឱនរកម្ដងទៀតទាំងកាយវិការអេនអន រកឆ្វេងរកស្ដាំនៅពៅមុខបញ្ញា ។បញ្ញាចេញចំណាយក្ដៅភាយៗពីក្នុងខ្លួន អាវុធដ៏មហិមារបស់គេក៏ក្រោកឡើងតស៊ូប្រឆាំងនឹងក្រណាត់ចងក្បិនព័ទ្ធពីក្រៅ ដល់ពេលវារីកមាឌម្ដងទៀតហើយ ។ គ្រាន់តែធីតាមាសក្រោឈរងាកមករកបញ្ញាវិញ សំពត់របស់ធីតាមាសក៏របូតចេញរំសាយដល់ដី ។ បញ្ញាមានបំណងឥល្អក៏រត់ទៅជួយទាញសំពត់ស្លៀកឲ្យនាងវិញ ដោយភ្លាចខ្លួនឯងជាបុរសមិនគួរធ្វើបែបនេះឡើង ។ បញ្ញាក៏ដកដៃថយមកវិញ « សុំទោសអ្នកនាងខ្ញុំគ្មានចេតនាទេ » (កូនសេដ្ឋីផងបើឳគេដឹងងាប់ហើយអញ ណ្ហើយងាប់ក៏ងាប់ទៅស៊ីកូនសេដ្ឋីឲ្យស្គាល់ជាតិមួយសិនហើយ) ។ សំពត់ក៏របូតធ្លាក់ដល់ដីសារជាថ្មី លើកនេះមិនឲ្យខាតបង់ឱកាសទៀតទេ ។ ធីតាមាស អោនលើកសំពត់ខ្លួនឯងរួចក្រោកឡើងវិញ បានឃើញអាវុធប្រល័យលោក របស់បញ្ញាប្រវែងជិត២០ cm . វាវែងជាងផស៉អឺរ៉ុបទៀត កំពុងតែបាសឆ្កើតនៅពីមុននាង ។ បញ្ញាមិនរងចាំយូរ បានបីនាងដាក់នៅខាងលើគ្រែ រួចដោះសម្លៀកបំពាក់នាងចេញតាមកាយវិការថ្នាក់ថ្មម បបោសអង្អែលគួរជាទីពេញចិត្ត។ ធីតាមាសសួរទាំងកំរោល« បងបញ្ញា បងឯងចង់ធ្វើអីខ្ញុំ » បញ្ញា« បងចង់ឲ្យអូនស្គាល់រស់ជាតិ អ្វីទៅហៅថាស្នេហា » បញ្ញាហែលជើងធីតាមាស ចេញទៅសងខាងរួចបង្អោនមុខចុះមួយមួយ តម្រង់ទួលដំបូលមាសរបស់កូនសេដ្ឋី ។ បញ្ញាបានប្រើអណ្ដាតដ៏ស្ទាត់ជំនាញ ក្រេបជញ្ជក់ស្មៅទើបតែដុសខ្ចីៗ ខិតចុះមកដល់គ្រាប់អំពិលដែលម៉ែចែកឲ្យមួយគ្រាប់ លិឍលុញចុះឡើង ធ្វើឲ្យនាងស្រៀវពេញប្រាណយកដៃរុញក្បាលបញ្ញាចេញ តែបញ្ញាក្បាលរឹងរូបនេះមិនបន្ធូរមាត់ឡើយ បញ្ញាយកអណ្ដាតត្បុលតាមប្រហោងក្លែបផ្លែក្រូចនេះ តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ។ បញ្ញាដូចជាឆ្ងាញ់មាត់នឹងល្អាងលាក់ខ្លួនរបស់តួរឯកស្រីយើងខ្លាំងឡើងៗហើយ ។ ដងខ្លួនធីតាមាសរេឆ្វេងរេស្ដាំដើម្បីគេចចេញពីមាត់ដ៏ឃោឃៅរបស់បញ្ញា សំឡេងហឺកហក ហឺកហក តាមក្រហូមមាត់ធីតាមាស លាន់ចេញមកតាមជើងធ្មេញ សឺតសក សឺតសក នាងខំខាំធ្មេញផង យកដៃខ្ទប់មាត់ផង ព្រោះថាវាស្រួលជាងពេលនាងជួយខ្លួនឯង រាប់លានដង ទៅទៀត។ បញ្ញាបានប្រើបច្ចេកទេសរំកិលខ្លួនមកលើតាមផ្លូវជ្រោះជ្រងជ្រលងដងអូរ កកិតនឹងអណ្ដាតបញ្ញាលិឍយ៉ាងស្វិតស្វាញ ឡើងមកដល់ជើងភ្នំភ្លោះទាំងសង រំកិលក្បាលថ្មមៗដាក់មុខចំពីលើកំពូលភ្នំ បញ្ញាចាប់បង្ហួតដៃនាងឡើងទៅលើអស់ រួចហារមាត់ រួចបញ្ញា សម្ដែងអណ្ដាតទេពម្ដងទៀតលើគ្រាប់ម្ដេញកំពុងរីករួមៗតាមចង្វាក់ដង្ហើមខ្លីៗរបស់នាង ។ មាត់បញ្ញាឃើញថាមិនមានទំនេរមួយវិនាទីណាសោះ បញ្ញាបឺតជញ្ជក់ដូចដាច់បាយ៣ថ្ងៃ អស់ពីឆ្វេងមកស្ដាំ អស់ពីស្ដាំទៅឆ្វេង មិនខ្វល់ពីក្រមុំពេញវ័យម្សិលម្ង៉ៃនេះកំពុងថ្ងូរ អ្ហាស អ្ហាស ដាក់ត្រចៀកខ្លួនសោះ ។ ដំណើរឆ្ពោះទៅបន្តបន្ទាប់ទៀត បញ្ញាអូសខ្លួនកាត់ពីលើមុខឲ្យនាងប្រើបបូរមាត់ដ៏ទន់ក្រេបថើបសាច់បញ្ញាតាមលំដាប់លំដោយ ។ នាងកំពុងតែលិឍចុសុដន់របស់បញ្ញាតូចៗទាំង២ ម្ដងម្ខាងៗ ដៃទាំង២របស់នាងអោបចង្កេះដ៏រស់រវើករបស់បញ្ញានៅពីលើយ៉ាងពេញដៃ ធ្វើឲ្យដំបង២តឹកផស់បញ្ញាត្រដុសពេញល្អាង ឡើងមកលើពោះក្រមុំនៅស្ស៊ីនយើងម្ដងមួយកាំៗ ។ ផ្ទៃថ្ពាល់របស់ធីតាមាស បានទទួលនៅវត្ថុរឹងក្ដៅឧណ្ហៗ កាន់មិនចង់ជុំផង ហ៊ានងើបមកចង្អុលមុខកូនស្រីសឹដ្ឋីផង ។ បញ្ញាទប់ជង្គង់ច្រត់ដៃឆ្វេង ចំកោងខ្លួបនៅពីលើនាង រួចកាន់ដំបង២តឹកប្រឆឹកមាត់នាងដើម្បីសម្ពោធបើកកម្មវិធី ។ បញ្ញាត្រដុសមាត់នាងមិនទាន់អស់ចិត្តផង ធ្វើឲ្យនាងខ្នាញ់ពេកក៏ដាក់ចូលលេបបាត់ដល់គល់មិនប្រាប់បញ្ញាសោះ(ដូចស្ទាត់ជំនាញដែរតើស) ។ បញ្ញាខំងើបចង្កេះ ដកដាក់ចេញមួយៗទង្គិតជាមួយធ្មេញនាងថើរៗ គួរឲ្យចង់បាញ់ទឹកលេង ។ ទឹកក្ដៅសរខាប់ៗ បីបួនឆ្វាចបានបាញ់ចូលទៅក្នុងមាត់ក្រមុំឆ្នាស់ឆ្មើមលេបចូលគ្មានសល់មួយដំណក់។ បញ្ញារាងទន់លោម ក៏ក្រោកខ្លួនមកបន្សល់ទុកដែស្ដាំម្រាម២កំពុងតែរកវិធីកំចាត់ព្រហ្មចារីណ៍កូនភ្លោះនៅគ្រានយប់នេះឲ្យបាន ។ ម្រាមដៃបញ្ញាលេងលុញថ្នមៗ រួចវែកផ្លូវដែលគ្របដោយស្បែកស្ដើងៗសងខាងចេញ មើលឃើញរន្ធមួយប៉ុនកូនដៃប៉ុណ្ណោះ ។ មិននឹកស្មានថាវាអាចរីករួមបានសោះ ម្រាមដៃរបស់បញ្ញាលូកចូលសន្សឹមៗ មិនក្លាចវាខាំដាច់ដៃសោះ បញ្ញាដកដាក់ ដកដាក់រាក់ៗ កាន់តែញ៉ាប់ទៅៗ ឯនាងវិញយកដៃខ្ទប់មាត់ថ្ងួរឲ្យរឃឺស មិនដាច់ឡើយ ។ នាងញ័រអស់សាច់ប្រាណ ញ៉ាក់ញ័រ ដោយកម្លាំងដៃបញ្ញាសាប់ដូចម៉ាស៊ីនផុង មិនយូរមិនឆាប់ងនាងក៏ដល់កំពូលលើកទៅ១ ហៀរចេញទឹករអិលសរថ្លា ប្រាប់ជាដំណឹងដល់បញ្ញាថា អាចចាត់ការបានហើយ ។ ដៃបញ្ញាដកចេញនៅប្រឡាក់ជាមួយទឹករអិលនោះ បញ្ញាបានយកមកលាបពីលើនាគរាជ ដើម្បីដាស់វាមកព្រោះពិសម្ដងទៀត ។ នាគរាជបញ្ញាបានកម្រើកឡើងហើយស្វាហាប់ដូចដើមវិញហើយ បញ្ញាក៏បានទាញជើងនាងមកគងពីលើជើងខ្លួន លត់ជង្គង់បត់តម្រង់ដំបង២តឹក ចូលម្ដងបន្តិចៗបានត្រឹមក្បាលរួចដកមកវិញ ព្យាយាមម្ដងទៀតក៏ដាក់ចូលបានពាក់កណ្ដាលខ្លួននៅសល់ពាក់កណ្ដាល់ទៀតនៅតែលតោលកណ្ដាលវេហាដូចជាអយុត្តិធម៌ណាស់ ។លើកនេះបញ្ញាមិនបានដកចេញទេ បញ្ញាខំត្បុលបញ្ចូលទៅក្នុងដល់កប់គល់ សំឡេងស្រែមួយម៉ាត់ «អូយ»លាន់ចេញពេញបន្ទប់ ឮដល់សេដ្ឋីនីដើរមកគោះទ្វារ។តែបញ្ញាមិនបានដកបានអាវុធចេញទេ បញ្ញាចាប់អោបនាងលើកគូទនាង រំកិលខ្លួនមកជិតទ្វារចំណេក ឯម្ដាយនាងសួរពីក្រៅ «មានរឿងអីកូន បានស្រែកខ្លាំងម្លេះ ?» កូនឆ្លើយ« ចា៎ មិនអីទេអ្នកម៉ែ កូនឃើញសត្វកន្លាតមួយរត់ចេញមក ឥឡូវវាចេញទៅវិញហើយ » ម្តាយក៏ទៅវិញ ទុកឲ្យកំឡោះក្រមុំបន្តកិច្ចការតទៅទៀត ។ បញ្ញាចាប់លើកជើងម្ខាងរបស់ធីតាពេជ្រ ដោយឈររេងចង្កេះ អូសចូលទាញចេញតាមរន្ធគុហារយ៉ាងណែនតាន់តាប់ រហូតហៀរទឹករំអិលនិងឈាមក្រមុំបរិសុទ្ធស្រក់ខ្ទាតតក់ៗ ពេញក្ដារ ដៃធីតាមាសទៅអោបគៀកករបុរសសំម្បូរស្នេហ៍ដូចប្ដីប្រពន្ធ ។ បញ្ញាសួរ«តើអូនឈឺទេ» ស្រីមាសនិយាយទាំងសំឡេងថ្ងូរថា« ចា៎ អាស ចា៎ អូន...អូន ឈឺតែស្រួលច្រើនជាង អ្ហើស អ្ហាស » ។ បញ្ញាហាក់ទទួលបានអារម្មណ៍ពេញចិត្តណាស់ ព្រោះបានសម្រេចលើខ្លួនប្រាណក្រមុំពេញវ័យម្សិលមិញរូបនេះ ចាប់ទុកថាជាជោគជ័យដំណាក់កាលទី១ ។ ដោយសារតែទឹកខ្ទិះរបស់នាងហៀរចេញមកមិនដាច់ បានបណ្ដាលឲ្យអាវុធរបស់បញ្ញាងាយស្រួលចាត់ការតាមអំពើចិត្តបែបនេះ។ បញ្ញាដកអាវុធរបស់ខ្លួនលើកបីនាងដាក់គេងផ្កាប់មុខលើគ្រែរួចឡើងទ្រោបពីលើចាប់កន្ធែកគូទនាង ដាក់បញ្ចូលមួយមួយ ហើយយកកូនក្រណាស់តូចមួយយកញ៉ុកចូលមាត់នាង កុំឲ្យថ្ងូរឮដល់សេដ្ឋីនីទៀត។ បញ្ញាសាប់មិនថ្មមឡើយ សាច់ប៉ះសាច់មួយផ្លាច់ៗ លាន់ឮផ្លាប់ផ្លាប់ប្រៀបានដូចជាចម្រៀងកំដរសមរភូមិក្ដៅគគុកនេះឲ្យកាន់តែពិសេសមួយកម្រិតទៀត ។ ដៃទាំងសងរបស់នាទីអស់ស្ស៊ីននៅពេលនេះចាប់ខ្វាកម្រាលពូកស្ទើរតែរហែកហើយ សម្រែកចេញពីមាត់ក៏មិនបន្ថយដែរ។ បញ្ញាលត់ជង្គង់បង្ហើបព្រះកន្ធីងកូនសេដ្ឋី ប្រើក្បាច់ឆ្កែ ស៊កចូកហើយវៃសម្រុកតែម្ដង បញ្ញាចាប់ចង្កេះនាងអុកមួយកប់ៗ ចង់លេចចូលនូវគ្រាប់ទាំង២ទៀតផង ។ បុកម្ដង ធីតាមាសថ្ងូរ« អ្ហាស » ម្ដង មិនដែលដាច់សូរទេ នាងមិនដឹងថាខ្លួនឯងដល់ទីប៉ុន្មានដងហើយទេមើលទៅ ។ នាងមិនធ្លាប់បានដឹងថាវាស្រួលដល់ថ្នាក់នឹងឡើយ ឯបញ្ញាដូរក្បាច់ដេកពីក្រោមដោយឲ្យកូនស្រីសេដ្ឋីនី លំបាកម្ដង ៚ នាងអង្គុយបែរខ្នង ចុះរួចកាន់តម្រង់ខ្លួនឯងដោតថ្នមៗដាក់ចូល ហើយចាប់ផ្ដើមអុកខ្លួនពីយឺតទៅលឿន បច្ចេកទេសនាងក៏មិនណយដែរ។ នាងច្រតដៃទៅក្រោយ ពើងដំបូកមកមុខអុកមួយកប់ៗចង់បាក់គ្រែ បន្ទាប់មកនាងបង្វែរខ្លួនមកទល់មុខគ្នាជាមួយបញ្ញារូចច្រតដៃមកលើសាច់ដុំពោះបញ្ញា រួចអោនយឺតៗ មកថើបមាត់កំឡោះឃោឃៅ លៀនអណ្ដាតចូលមាត់ដូរគ្នាលិឍខាំមិនរអារ។ បញ្ញាខិតជើងឡើងអោបចង្កេះនាងជាប់ ពើងចង្កេះសាប់មិនដកក្ដឡើយ ។ សកម្មភាពជិត២០នាទីនេះ បានធ្វើឲ្យបញ្ញាសាប់កាន់តែញ៉ាប់ទៅៗ ៖ បញ្ញា « បងជិតចង់បាញ់ទឹកចេញមកហើយ » ធីតាមាស« អូនស្រួលណាស់ បងឆាប់ធើឲ្យញ៉ាប់ចឹងមក អូនចង់ណាស់» បញ្ញាបានសំរុកល្បឿនបន្ថែមទៀត រហូតដល់ចេញទឹកកាមបាញ់ពេញល្អាងនាគ ដែលជាលើកទីមួយរបស់កូនសេដ្ឋីវ័យ១៧ រូបនេះ ស្រនុកសុខស្រួលទាំងហត់បែកញើសជោគខ្លួន។ ធីតាមាសនៅគេងអោបគ្នាជាមួយនឹងបញ្ញារហូតដល់ពេលមានស្មារតីបន្តសមរភូមិទៀត ពេញមួយយប់ ។ ស្អែកព្រឹកឡើងម៉ោង៤កន្លះ បញ្ញាភ្ញាក់ដឹងខ្លួនដាក់បានមួយទៀត រហូតដល់ម៉ោង៥ទើបបញ្ញាថើបលានាង បើកទ្វារថ្នមៗ ចុះមកដេកនៅកន្លែងខ្លួនវិញ រហូតដល់ភ្លឺ ។ព្រឹកឡើងបញ្ញាក្រោកមិនរួចឡើយ ដោយយកលេសថាឈឺ មិនបានធ្វើកើតទេ ។ បញ្ញាគេងរហូតដល់ម៉ោងបាយថ្ងៃទើបស្រស់ស្រាយស្រួលបួលឡើងវិញ។…..(សូមរងចាំភាគបន្ត)
loading...