loading...

on
ពេល​គាត់​រាំ ស្រីៗ​នាំ​គ្នា​លើក​ដៃ​ផ្ទប់​មាត់​សើច ព្រោះ​គាត់​មិន​ចេះ​រាំ​ហើយ​មុខ​កំព្រឹង​ៗ​មិនដែល​ញញឹម​ និង​កម្រ​មាត់ក​បំផុត។ គាត់​ឡើង​រាំ ដោយសារ​តែ​បញ្ជា​ចៅហ្វាយ​។ ក្រៅ​ពី​ហ្នឹង​គាត់​ក៏​អង្គុយ​ស្ងៀម​ តែ​ពូកែ​ផឹក​ស្រា​ណាស់ ។ លើក​ដាច់​ៗ មិន​ចេះ​ស្រវឹង​ផ្ដាស​ទេ។ គាត់​ឈ្មោះ​​បង”វិរៈ”។​បាន​ជា​ខ្ញុំ​ស្គាល់​គាត់​ព្រោះ​តែ​គាត់​​មាន​ចរិត​ចម្លែក​ៗ​ហ្នឹង​ឯង។ គាត់​​ជា​អង្គរក្ស​ឧកញ៉ា​ម្នាក់​ឈ្មោះ​វិធួន។ ឧកញ៉ា​ហ្នឹង​នៅក្មេង​មាន​ស្រី​ច្រើន​នាក់​តែ​មិនទាន់​រៀបការ​ទេ។ គាត់​សម្បូរ​លុយ​ចាយ​ណាស់​ហើយ​ដៃ​ទូលាយ​ផង។ ផឹក​ដាច់​មួយ​កែវ​គាត់​ឲ្យ​មួយ​សន្លឹក​ធំ​ភ្លាម អីចឹង​ហើយ ឲ្យ​តែ​គាត់​មក​ ម្នាក់ៗ​រត់​ទៅ​រក​គាត់។ សំខាន់​ត្រង់ថា​គាត់​រើស​ស្រី​បន្តិច ទាល់​តែ​ស្រីៗ​ណា​សម្បុរ​ស ឡូយ ក្មេង​ ហើយ​ស្អាតៗ​ពូកែ​រាំ​ ពូកែ​ច្រៀង​ បាន​គាត់​ហៅ​ទៅ​អង្គុយ​ជិត ។ ឲ្យ​តែ​បាន​អង្គុយ​ជិត​គាត់ ច្បាស់​ជា​បាន​ចូល​ខារ៉ាអូខេ ហើយ​ពេល​បាន​ចូល​ដល់​ទីនោះ​គឺ​ជា​វគ្គ​លើក​ដាច់​មួយ​សន្លឹក​ៗ។ នេះ​ខ្ញុំ​ឮ​តែ​គេ​ថា​ទេ ​ព្រោះ​ចែ​មិនដែល​ហៅ​ខ្ញុំ​ទៅ​ជួប​ឧកញ៉ា​នោះ​ឡើយ​ ដោយ​ខ្ញុំ​នេះ​គេ​ចាត់​ទុក​ថា​ស្បែក​ខ្មៅ​ ទោះ​មុខ​ខ្ញុំ​ស្រស់​កាល​ពី​ក្មេង​​គេ​ហៅ​មី​ស្រស់ៗ​រហូត​​ក៏​ដោយ។ ចំណែក​បង​ វិរៈ ពេល​ដែល​ឃើញ​ឧកញ៉ា​នោះ​គឺ​ឃើញ​គាត់។ គាត់​មិន​ចេះ​លេង​សើច​អី​ទេ​តែ​មើល​ទៅ​ពូកែ​ផឹក​លេខ​មួយ​។ ពេល​ចេញ​ទៅ​វិញ​គេ​មាន​ស្រីៗ​ទៅ​ម្នាក់​មួយៗ ​ប៉ុន្តែ​គាត់​ដើរ​ម្នាក់​ឯង​រាល់​លើក។ យប់​នេះ​បង វិរៈ​ ឡើង​រាំ​ដោយសារ​ពួក​អង្គរក្ស​ផ្សេង​ទៀត គេ​ពន្យុះ​ឧកញ៉ា​ឲ្យ​ហៅ​គាត់​ឡើង​រាំ​គឺ​គេ​ចង់​ព្រួត​គ្នា​លេង​គាត់ បន្ទាប់​ពី​ហ្នឹង​ឧកញ៉ា​ហៅ​កាហា​ស្រី​វៀតណាម​សាច់​ស​ដូច​សម្លី​ឲ្យ​មក​អង្គុយ​គង​អន្ទាក់​ខ្លា​ចេញ​ភ្លៅ​ស​ស្ងាច​ក្បែរ​គាត់។ កាហា​​មិន​ស្អាត​ខ្លាំង​ទេ​ តែ​នាង​នៅ​ក្មេង​ហើយ​ពូកែ​ញ៉ិកញ៉ក់​ភ្ញៀវ​ណាស់។ អីចឹង​ហើយ​បានជា​ឧកញ៉ា​ចង់​បំបែក​ភាព​ស្ងាត់ស្ងៀម​របស់​បង​ វិរៈ ​ដោយសារ​ស្រី​នេះ។ អុះ​ភ្លេច​ប្រាប់​មិត្ត​អ្នកអាន ដែល​និយាយ​នេះ​មិនមែន​បាន​ន័យ​ថា ខ្ញុំ​កំពុង​អង្គុយ​សាឡុង​ជាមួយ​ពួកគេ​ទេ​ណា៎ គឺ​ខ្ញុំ​កំដរ​ភ្ញៀវ​ជាប់​ទីនោះ ខ្ញុំ​ក៏​តាមដាន​មើល​ពួកគេ​ទៅ។ និយាយ​ទៅ​ ឲ្យ​តែ​ឧកញ៉ា​មក​អ្នកណា​ៗ​ក៏​គេ​មើល​អីចឹង​តែ​ទាំង​អស់​ហ្នឹង។ ឯ​ប្រុស​ចិត្ត​ថ្ម”បង​វិរៈ”​ ជា​គោលដៅ​ទី​ពីរ​ដែល​ពួក​ស្រីៗ​ចង់​បង្អាប់​លេង​ដូច​ត្លុក​ដោយសារ​គាត់​ខុសគេ។ ពេល​អង្គរក្ស​ផ្សេងៗ​ទៀត កំពុង​លូកលាន់​បែប​អាសអាភាស​ជាមួយ​ស្រី​ស្អាត​នៅ​សាឡុង​នោះ បង វិរៈ ឈប់​រាំ ហើយ​ត្រលប់​មក​តុ​វិញ​ គាត់​អង្គុយ​ធ្មឹង​ដូច​ដើម​គួរ​ឲ្យ​ហួសចិត្ត​ដែរ។ ប្រហែល​ខ្ញុំ​មើល​គាត់​យូរ​ពេក​ហើយ​បាន​ជា​គាត់​ស្រាប់​តែ​ងាក​មក​មើល​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ភ័យ​ស្លេក​ប្រញាប់​គេច​មុខ​ធ្វើ​មិន​ដឹង​វិញ​ភ្លាម​។ ភ្ញៀវ​ខ្ញុំ​ទើប​តែ​ចេញ​ផុត ស្រាប់​តែ​ចែ Ketty (ឈ្មោះ​ហៅក្រៅ​របស់​តៃប៉ាន់) ហៅ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ទៅ​ជួប​ក្នុង​បន្ទប់​ទឹក។ -កា​ស្រស់! យប់​នេះ​ហេង​ហើយ​មី​នាង! ហ៊ា​រ៉ាដូ​រក​ឯង​! ខ្ញុំ​ភ្ញាក់​ក្រញាង​ ពេល​ឮឈ្មោះ​ហ៊ា​ម្ចាស់​ហាង​នាឡិកា​នៅ​អូឡាំពិក។ ហ៊ា​នោះ​ជា​មនុស្ស​កំណាច​ធ្វើបាប​ស្រីៗ​ណាស់ ស្រី​ណា​ដែល​ទៅ​ជាមួយ​គាត់​ច្បាស់​ជា​មក​វិញ​ទ្រោម​មិន​ខាន។ អីចឹង​ហើយ​ឈ្មោះ​គាត់​ក៏​ល្បី​មិនចាញ់ ឧកញ៉ា វិធួន ប៉ុន្មាន​ទេ។ ឮ​ចែ Ketty និយាយ​កាល​ណា​ខ្ញុំ​ចាប់​ញ័រដៃ​ជើង​សួរ​ទៅ​គាត់​ភ្លាម៖ -គាត់​ហៅ​ទៅ​ច្រៀង​ហ្អី​ចែ!? ចែ​តៃប៉ាន់ យក​ចុង​ដៃ​វាយ​ក្បាល​ខ្ញុំ​រួច​ឆ្លើយ៖ -ច្រៀង​ក្បាល​ឯង​អី! គាត់​យក​ឯង​ទៅ​ក្រៅ! ឲ្យ​លឿន​ប្រយ័ត្ន​គាត់​ឡូឡា! ឲ្យ​លឿន​ម៉ោ! ខ្ញុំ​ស្លុត​ចិត្ត ខ្ញុំ​ដឹង​ថា​បើ​ព្រម​ទៅ ទម្រាំ​បាន​លុយ​គាត់​ ខ្ញុំ​ឈឺ​ខ្លួន​មួយ​អាទិត្យ​មិន​ខាន។ខ្ញុំ​ធ្វើជា​ឱប​ពោះ​និយាយ​ត្រុនៗ​ឲ្យ​ចែ Kettyអាណិត៖ -ខ្ញុំ​អត់​ស្រួល​ខ្លួន​ទេ​ចែ! រក​កាពីន​ទៅ​ចែ! បើ​ទៅ​ច្រៀង​ខ្ញុំ​ទៅ​បាន បើ​ទៅ​ក្រៅ​ទៅ​មិន​កើត​ទេ! ចែ ​Kettyទំនង​យក​លុយ​គេ​ច្រក​អាវ​ក្នុង​គាត់​រួចហើយ​បានជា​គាត់​ច្រឡោត​តោតតូង​វាយ​ក្បាល​ខ្ញុំ​ត្មិល​។ -នែ៎​កា​ស្រស់ កុំ​កាច់​ឫក​ដាក់​អញ! ចេញ​ឲ្យ​​ឆាប់​ ទៅ​ជួប​ហ៊ា​រ៉ាដូ​ទៅ! ខ្ញុំ​កាន់​តែ​ភ័យ​ពេល​ឮ​គាត់​បង្ខំ​ ព្រោះ​ក្នុង​ជីវិត​ជា​ស្រី​សោភិនី ​ខ្ញុំ​ខ្លាច​បំផុត​ខ្លាច​ប៉ះ​ពួក​ស្រវឹង​ដៃ​ធ្ងន់។ ខ្ញុំ​ប្រឹង​តវ៉ា​រួច​រត់​គេច​ពី​ចែ Ketty៖ -ខ្ញុំ​អត់​ស្រួល​ខ្លួន​មែន! ខ្ញុំ​ទៅ​ក្រៅ​ហើយ​ចែ! ចែ​នោះ​ទាញ​សក់​ខ្ញុំ​មក​វិញ​ហើយ​លើក​ដៃ​ចង្អុល​មុខ​ផង។ -នាង​ឯង​កាច់​រាង​ចង់​បាន​លុយ​ប៉ុន្មាន​និយាយ​ឲ្យ​លឿន​មក​កុំ​ឲ្យ​ភ្ញៀវ​ខឹង! ខ្ញុំ​ឈឺ​សក់​ក៏​យំ​សស្រាក់។ខ្ញុំ​មិន​ចេះ​ភ​យូរ ក៏​និយាយ​តាម​ត្រង់​ហើយ​យំ​គគ្រូក៖ -តា​នោះ​ធ្វើ​បាប​ស្រី​ដូច​ឆ្កែ​ឆ្មា​ចែ​ឯង​ដឹង​តើ នៅ​ចង់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ទៅ​ធ្វើ​អី? ខ្ញុំ​ខ្លាច​ណាស់! ចែ Ketty​ សម្លុត​ខ្ញុំ​វិញ​ភ្លាម​ព្រោះ​គាត់​កាន់​តែ​ឆេះ​ដុំ៖ -ឯង​ធ្វើ​ជ្រូក​រា​ទឹក​ក្ដៅ​ធ្វើ​អី​អ្ហះ! ឲ្យ​តែ​បាន​លុយ​ទ្រាំ​ៗ​ទៅ! បើ​ឯង​គ្រាន់​បើ​កុំ​មក​ធ្វើ​ស្រី! ម៉ោះ​ចេញ​ម៉ោះ​! ខ្ញុំ​រឹង​ទទឹង​មានះ​រត់​ចេញ​ពី​គាត់​មក​ក្រៅ​បន្ទប់​ទឹក​បុក​ម៉ាំង​និង​បង​វិរៈ​ដែល​ទើប​តែ​ចេញ​ពី​បង្គន់​ប្រុស​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​ទ្រេតទ្រោត​ទៅ​ប៉ះ​នឹង​ជញ្ជាំង​បន្ទប់​ទឹក​ហើយ​ខ្លួន​ខ្ញុំ​ក្នុង​ទ្រូង​គាត់។ បង​វិរៈ ​ក្រោក​ត្រង់​ខ្លួន​ហើយ​ទាញ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ឈរ​ដែរ ចែ​កាន់​តែ​ក្ដៅក្រហាយ​លូកដៃ​ទាញ​ខ្ញុំ​មក​ប្រុង​ទះ​កំផ្លៀង​ខ្ញុំ​ តែ​គាត់​ទប់​វិញ​ព្រោះ​បង​វិរៈ​សម្លឹង​គាត់។ ឃើញ​ខ្ញុំ​យំ​ជូត​ទឹកភ្នែក​ហើយ​ទាញ​ខ្សែ​អាវ​ស្មា​ខាងឆ្វេង​មក​ចង បង​វិរៈ​និយាយ​គ្រលរ​ៗ​មក​ខ្ញុំ​ថា៖ -តោះ​! ទៅ​ច្រៀង​ឲ្យ​ឧកញ៉ា​ស្ដាប់! ខ្ញុំ​បើក​ភ្នែក​ធំ​ៗ​សឹង​មិន​ជឿ​ត្រចៀក​ខ្លួន​ឯង​ហើយ​ចែ Ketty ក៏​បង្អង់​ដៃ​មក​វិញ។ ទោះ​គាត់​ដឹង​ថា​តាម​ពិត​គឺ​បង​វិរៈ​ ទើសភ្នែក​ចង់​ជួយ​ខ្ញុំ​ប៉ុណ្ណោះ​ តែ​គាត់​ក៏​នៅ​តែ​មិន​ហ៊ាន​រឹងទទឹង​ព្រោះ​ឈ្មោះ​ឧកញ៉ា​ វិធួន​គ្រាន់តែ​ឮ​ក៏​គ្មាន​អ្នកណា​ហ៊ាន​ក្អក​ដែរ។ បង​វិរៈ អូស​ដៃ​ខ្ញុំ​ដើរ​ទើមៗ​ទាំង​មិន​ទាន់​ចង​ខ្សែ​អាវ​ រួច​ឆ្ពោះ​ទៅ​បន្ទប់​ខារ៉ាអូខេ​វីអាយភី។ នឹក​ដល់​ឧកញ៉ា​វិធួន ខ្ញុំ​នឹក​ដល់​លើក​ដាច់​បាន​មួយ​សន្លឹក​ធំ។ ខ្ញុំ​អរ​ផើត​ព្រោះ​​ខ្ញុំ​ចង់​បាន​សន្លឹក​ធំ​នោះ​ណាស់។យ៉ាង​ហោច​ណាស់​ក៏​គ្រាន់​ឲ្យ​ម៉ែ​ទិញ​ម្ហូប​បាន​មួយ​ខែ​ដែរ។
អត្ថបទសុខភាពសិច
loading...
ទ្វារ​របើក​ខ្វាក​ត្រជាក់​ស្រឹប​ តែ​ធំ​ក្លិន​ស្រា​ហួង។ សំឡេង​កាហារ​ច្រៀង​បទ​បែប​យុវវ័យ​​ឮ​មក​ស្រួយ​រមាស់​ត្រចៀក។ បន្ទប់​ងងឹត​ឈឹង​ តែ​ដោយសារ​ទម្លាប់​ភ្នែក​ ខ្ញុំ​មើល​ឃើញ​វា​កំពុង​អង្គុយ​លើ​ភ្លៅ​ឧកញ៉ា។ វា​សំណាង​ណាស់ អ្នក​ណា​ក៏​ដឹង​ថា​វា​ជា​ស្រី​របស់​ឧកញ៉ា​ដែរ ឲ្យ​តែ​ឧកញ៉ា​វិធួន​មក​លេង ​រក​វា​មិន​ដែល​ខាន​ទេ អីចឹង​ហើយ​បាន​ជា​វា​ធ្វើ​ស្រី​មែន​តែ​កាន់ ​iPhone5​ តាំង​ពី​ចេញ​ដំបូង និង​ជិះ​សុទ្ធ​តែ​ RX300។ សំឡេង​អង្គរក្ស​ម្នាក់​នៅ​មាត់​ទ្វារ ខ្ញុំ​អត់​ស្គាល់​ឈ្មោះ​ទេ​និយាយ​ឮ​ៗ​លុប​លើ​ចម្រៀង៖ -ឧកញ៉ា! មើល​អារក្ស​វា​នាំ​ស្រី​មក! ម្នាក់ៗ​ងាក​ស្រមក​មើល​ខ្ញុំ​ប្រហែល​គេ​ចម្លែក​ព្រោះ​បង​វិរៈ​មិន​ដែល​មាន​ស្រីៗ​ណា​អង្គុយ​ជិត​បាន​ទេ​តាំង​ពី​គាត់​ចេញ​មក​លេង​នៅ​ទីនេះ។ ចំណែក​ឧកញ៉ា​ វិធួន ​សើចស្ញាញ​ឌឺ​បង វិរៈ ​ភ្លាម៖ -អាណា​គេ​ហ្នឹង​អារក្ស! យក​មក​ពីណា! បង​វិរៈ​ រុញ​ខ្ញុំ​អង្គុយ​លើ​សាឡុង​នៅ​ជ្រុង​ខាង​លិច​ហើយ​គាត់​អង្គុយ​ក្បែរ​ខ្ញុំ​ដែរ។ មាត់​គាត់​ឆ្លើយតប​ចៅហ្វាយ​គាត់៖ -វា​មុខ​ដូច​អាលាង​បង! ឧកញ៉ា​វិធួន សើច​សម្លឹង​មក​ខ្ញុំ ចំណែក​អង្គរក្ស​ផ្សេង​ទៀត​នៅ​ស្ដាំ​ដៃ​គាត់​ដែល​ឱប​អា​ទីណា​ក្នុង​ដៃ​និយាយ​ឡូង​ៗ​៖ -ស្អី​អ្ហា៎! អា​លាង​ងាប់​យូរ​ហើយ​នៅ​នឹក​វា​ទៀត? ម្នាក់​នោះ​និយាយ​ចប់​ទាញ​ដៃ​ទីណា​ឡើង​រាំ​ទាំង​ស្រវឹង​ទ្រេតទ្រោត។ គាត់​ឱប​ថើប​អា​ទីណា​នៅ​មុខ​ភ្នែក​គេ​ឯង​ធ្វើ​ហី​ ហើយ​អ្នក​ផ្សេង​គិត​ពី​ទះ​ដៃ​បញ្ជោរ​គាត់។ ម្នាក់​នោះ​កាន់តែ​ស្រវឹង​ កាន់​តែ​ស៊ី​ជោរ គាត់​ក៏​បាន​ដៃ​ លូក​បោច​សម្រាត​ខោ​អាវ​អា​ទីណា​នៅ​មុខ​គេ​ឯង​តែ​ម្ដង។ អា​ទីណា​ប្រហែល​ស្រវឹង​ដែរ​បាន​ជា​វា​មិន​សូវ​រើ ហើយ​រាំ​បន្ត​ផង​លើក​ដៃ​ទាញ​អាវ​ដែល​រហែក​នោះ​ផង​។ តែ​ខ្ញុំ​ឯណេះ​រាង​អន់​ចង់​ដែរ​ ដោយសារ​ខ្ញុំ​ធ្វើ”ស្រី” ​បាន​៦​ខែ​ហើយ​មែន​ តែ​មិន​ដែល​ធ្វើ​អី​នៅ​ចំពោះ​មុខ​មនុស្ស​ច្រើន​ដល់​ថ្នាក់​ហ្នឹង​ទេ។ បើ​ម្នាក់​ទល់​ម្នាក់ ខ្ញុំ​ចេះ​តែ​លេប​ស្រវឹង​ប្រឹង​ឆ្លង​ឲ្យ​ផុត​រក​លុយ​ទៅ​ចិញ្ចឹម​ម៉ែ​ តែ​ដល់​ឲ្យ​មក​ធ្វើ​មុខ​អង្គរក្ស​៤​ប្រាំ​នាក់ ស្រី​ផ្សេង​បី​បួន​នាក់​ទៀត​ខ្ញុំ​ទៅ​មិន​រួច​តែ​ម្ដង។ ខ្ញុំ​ក្ដាប់​ដៃ​ភ័យ ព្រោះ​នេះ​ជា​លើក​ទី​មួយ​ដែល​ចូល​មក​បន្ទប់​ឧកញ៉ា ហើយ​បើ​ធ្វើ​រឹងរូស​ឲ្យ​គាត់​ខឹង​ គាត់​ឡូឡា ​ខ្ញុំ​គ្មាន​សង្ឃឹម​បាន​មក​រកស៊ី​នៅ​ទីនេះ​ទៀត​ដាច់​ខាត។ រំពេច​នោះ​ដៃ​មួយ​រឹងកំព្រឹស​លូក​មក​ចាប់​ទាញ​ក​ដៃ​ខ្ញុំ៖ -តោះ​អាលាង​ឡើង​រាំ! គាត់​នោះ​មិន​មែន​បង​វិរៈ​ទេ ស្ទុះ​ចេញ​មក​ពីណា​ក៏​មិន​ដឹង​ផង​មក​ទាញ​ដៃ​ខ្ញុំ​ច្រងាប់ច្រងិល​តែ​ត្រូវ​បង​វិរៈ​ទាញ​មក​វិញ។ គាត់​និយាយ​គ្រលរ​ៗ៖ -អ្ហែង​ស្រវឹង​ហើយ​អារ៉ូ! ម្នាក់​នោះ​គំហក​វិញ​ធំ​ក្លិន​ស្រា​ចង់​ពុល៖ -ម៉េច​អ្ហា៎! វា​ស្រី​អ្ហែង ហ្អី​អារក្ស! រាំ​ផង​មិនបាន? ឧកញ៉ា​ឮ​អីចឹង​ស៊ក​ឲ្យ​បង​វិរៈ​ភ្លាម៖ -អើ​អារក្ស យប់​នេះ​ឯង​ដេក​ជាមួយ​វា​ អញ​កក់​បន្ទប់​ឲ្យ! ឧកញ៉ា​នោះ​និយាយ​ផង​សើច​ផង ​ខ្ញុំ​ស្មាន​គាត់​និយាយ​លេង​ព្រោះ​បង​វិរៈ​មិន​ដែល​យក​ស្រី​ទៅ​ដេក​ទេ​តាំង​ពី​ដើម​មក។ មាន​អី​ពេល​ចេញ​ពី​ច្រៀង​គាត់​នាំ​គ្នា​បន្ត​ទៅ​អូតែល ហើយ​បង្ខំ​រុញ​បង​វិរៈ​និង​ខ្ញុំ​ចូល​បន្ទប់​មួយ​ដែរ។ មក​ដល់​ក្នុង​បន្ទប់​ម៉ោង​ជាង​ពីរ​ហើយ។ បង​វិរៈ​ដេកផ្ងារ​ចង្គ្រាង​លើ​គ្រែ ទុក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នៅ​ទីមទាម​ម្នាក់​ឯង​មិន​ដឹង​ត្រូវ​ធ្វើ​អ្វី​រក​កន្លែង​ដេក​ក៏​គ្មាន។ ខ្ញុំ​ចូល​បន្ទប់​ទឹក​លាង​មុខមាត់ ហើយ​នឹក​សរសើរ​សំណាង​ដែល​យប់​នេះ​រួច​ពី​ហ៊ា​រ៉ាដូ​ ដោយសារ​បាន​បង​វិរៈ​ជួយ​ទាន់​ ប៉ុន្តែ​ហោប៉ៅ​មិន​ដឹង​បាន​អី​ទិញ​អង្ករ​ច្រក​ឆ្នាំង​ស្អែក​ទេ​ព្រោះ​បង​វិរៈ​ ដឹង​តែ​មិន​ដេក​ជាមួយ​ខ្ញុំ​ឡើយ។ ខ្ញុំ​ចេញ​មក​ក្រៅ​វិញ​យឺត​ៗ​ថា​រក​សុំ​បង​វិរៈ​ទៅ​ផ្ទះ​ ស្រាប់​តែ​ឃើញ​គាត់​ក្រោក​អង្គុយ​ហើយ​ហៅ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ទៅ​អង្គុយ​ជិត​គាត់។ ពេល​ខ្ញុំ​ទៅ​ដល់ គាត់​ឈ្ងោក​មើល​ដើមទ្រូង​ខ្ញុំ រួច​លើក​ដៃ​ស្ទាប​មុខ​ខ្ញុំ​ហើយ​សើច​ក្អាកក្អាយ។ គាត់​ស្រវឹង​ថ្នាំ​ហើយ ខ្ញុំ​ដឹង។ ប្រហែល​ជា​ពួកគេ​ដាក់​ក្នុង​កែវ​គាត់ ព្រោះ​គេ​ចង់​ឲ្យ​គាត់​ដេក​ជាមួយ​ស្រី ប្រហែលជា​សង្សារ​គាត់​ឈ្មោះ​អាលាង​នោះ​ស្លាប់​យូរ​ហើយ​គាត់​នៅ​តែ​នឹក​នាង​បាន​ជា​ពួកគេ​ចង់​ឲ្យ​គាត់​ចេះ​លេងសើច​ឡើង​វិញ។ ពិតជា​អីចឹង​មែន​គាត់​ស្ទាប​មុខ ស្មា ​រួច​លូកដៃ​ឱប​ចង្កេះ​ទាញ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ដេក​ហើយ​ប្រលែង​លើ​ខ្លួន​ខ្ញុំ​ដូច​ប្រុសៗ​ផ្សេង​​ ដែល​ខ្ញុំ​ធ្លាប់​ជា​ជួប​ដែរ។ បង​វិរៈ​ខុស​ពី​ប្រុសៗ​មុន ត្រង់​ថា​គាត់​ដេក​ជាមួយ​ខ្ញុំ​រួចរាល់​មិន​ងាក​ទៅ​ដេក​លក់​ស្រមុក​ខុល​តែ​ឯង​ទេ តែ​គាត់​ចាប់​ឱប​ខ្ញុំ​ជាប់​ជាង​មុន គឺ​ឱប​ពីក្រោយ​ដូច​ខ្លាច​ខ្ញុំ​ក្រោក​ទៅ​ណា ។ ខ្ញុំ​នៅ​សំងំ​ស្ងៀម​ចាំ​មើល​ តែ​ខ្ញុំ​កាន់តែ​ឆ្ងល់​ព្រោះ​គាត់​ស្រវឹង​ថ្នាំ​តែ​គាត់​និយាយ​ពាក្យ​ដដែលៗ​ក្បែរ​ត្រចៀក​ខ្ញុំ៖ -អាលាង! អាលាង! បង​ជិត​ឈប់​ហើយ! បង​ឈប់​ធ្វើ​ហើយ! គាត់​និយាយ​ច្រំដែល​ដដែលៗ​រហូត​ដល់​ខ្ញុំ​ក៏​គេង​លក់។ ភ្លឺ​ច្បាស់​បាន​ខ្ញុំ​ភ្ញាក់​ឡើង​តែ​អត់​ឃើញ​ពួក​គាត់​ទេ។ ប្រហែល​ខ្ញុំ​ដេក​ជ្រុល​ពេក ព្រោះ​អូតែល​នេះ​ល្អ​ក្រអូប​ស្រួលខ្លួន​ដេក​ដល់​ថ្នាក់​ពួកគេ​នាំគ្នា​ទៅ​អស់។ ខ្ញុំ​ឃើញ​លុយ​២០ដុល្លារ​ទុក​លើ​តុ។ ខ្ញុំ​អរ​ណាស់ ទោះ​បី​វា​តិចតួច​សម្រាប់​ស្រីៗ​នៅ​ក្លិប​នេះ តែ​វា​គួរសម​ហើយ​សម្រាប់​ខ្ញុំ​ ព្រោះ​បង​វិរៈ​មិនមែន​អ្នក​មាន​លុយ​ច្រើន​ទេ។ ខ្ញុំ​ស្រាប់​តែ​យល់​ថា​គាត់​ចិត្ត​បាន​ណាស់។ តាម​ពិត​យប់មិញ គាត់​ជួយ​ខ្ញុំ ទោះ​គាត់​អត់​ឲ្យ​លុយ​ខ្ញុំ​ ក៏​ខ្ញុំ​មិន​ទារ​គាត់​ដែរ។ ចាប់​ពី​ពេល​នោះ​មក ឲ្យ​តែ​បង​វិរៈ មក​លេង​នៅ​ទីនេះ​ចែ​តែងតែ​នាំ​ខ្ញុំ​ទៅ​ឲ្យ​គាត់​ហើយ​ឧកញ៉ា​ហៅ​ស្រី​ទៅ​ក្រៅ ក៏​គាត់​នាំ​ខ្ញុំ​ទៅ​ជាមួយ​រហូត។ ដូច​យប់​ដំបូង​អីចឹង​ដែរ បង​វិរៈ​ដេក​ឱប​ខ្ញុំ​ទាល់​ភ្លឺ​ហើយ​ថើប​កញ្ចឹង​ក​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ទម្លាប់​កក់ក្ដៅ​ហើយ​ចេះ​មាន​ចិត្ត​រំភើប​ពេល​បាន​ជួប​គាត់។ ក្រោយៗ​មក​ ទោះជា​គាត់​មិន​ស្រវឹង​ថ្នាំ​ក៏​គាត់​ឱប​ខ្ញុំ​ដេក​ដដែល​តែ​អត់​មាន​និយាយ​អី​ច្រើន​ទេ គ្រាន់​តែ​សួរ​ខ្ញុំ​ហេតុ​អី​បាន​ជា​ធ្វើការ​ហ្នឹង។ ខ្ញុំ​និយាយ​ប្រាប់​គាត់​ពី​រឿង​មក​ភ្នំពេញ​ចាញ់​បោក​គេ​ហើយ​រឿង​ម៉ែ​ឈឺ គាត់​ប្រាប់​ថា​រឿង​ប៉ុណ្ណឹង​គ្មាន​អី​កម្សត់​ទេ មាន​គេ​កម្សត់​ជាង​ហ្នឹង​១០០​ដង​ទៀត ។ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ ប្រហែល​ជា​គាត់​ចង់​និយាយ​ពី​អាលាង​របស់​គាត់​ហើយ។ ខ្ញុំ​ចង់​ឃើញ​មុខ​ស្រី​នោះ​ហើយ​នឹក​ច្រណែន​ថា​ហេតុអ្វី​គេ​ស្លាប់​ហើយ​បាន​បង​វិរៈ​នឹក​យ៉ាង​នេះ។ ចំណែក​ខ្ញុំ​នៅ​រស់​ជ្រងោ​គ្មាន​អ្នកណា​នឹក​អាណិត​ទេ គេ​ដេក​ហើយ​ក្រោក​ចោល​ជា​ធម្មតា។ មាន​ម្ដង​បង​វិរៈ​មក​លេង​មុន​ពេល​គាត់​ទៅ​តៃវ៉ាន់​ជាមួយ​ឧកញ៉ា ​ពួកគាត់​ប្រញាប់​អត់​បាន​ហៅ​ស្រី​ទៅ​ដេក​ទេ ប៉ុន្តែ​មុន​ចេញ​ទៅ​បង​វិរៈ​លូក​ហុច​លុយ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​៥០​ដុល្លារ។ ខ្ញុំ​អរ​ណាស់​ តែ​បន្ទាប់​ពី​បាត់​គាត់​ខ្ញុំ​ចាប់ផ្ដើម​នឹក​គាត់​រហូត។ ដោយសារ​ពួក​គាត់​ឧស្សាហ៍​មកលេង​ស្រីៗ​ផ្សេង ពេល​ស្ងាត់​មិន​ឃើញ​ពួកគាត់​មក​គេ​សួរ​ខ្ញុំ​ថា បង​វិរៈ​របស់​អ្ហែង​អត់​មក​ទេ​កា​ស្រស់?​ ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ទៅ​ជា​ចង់​យំ​ព្រោះ​នឹក​គាត់​ពេក។ ពេល​ខ្ញុំ​ចេះ​ស្រលាញ់​គាត់​ខ្ញុំ​ចាប់ផ្ដើម​ខ្ពើម​ប្រុស​ផ្សេង​ ហើយ​មិន​ដែល​ចេញ​ដេក​ក្រៅ​ទៀត​ទេ​ មាន​តែ​អង្គុយ​ចាក់​ស្រា​ និង​ច្រៀង​ឲ្យ​គេ​យក​លុយ​តក់ៗ​ប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែក​ចែ​ក៏​អត់​បង្ខំ​ខ្ញុំ​ដែរ​ ព្រោះ​ដឹង​ថា​ខ្ញុំ​មាន​បង​វិរៈ​ជា​ម៉ូយ​ដុំ​ហើយ។ ជាង​មួយ​ខែ​បាន​គាត់​មក​ពី​តៃវ៉ាន់​វិញ។ គាត់​មក​លេង​អត់​មាន​អី​ផ្ញើ​ទេ តែ​ខ្ញុំ​អរ​ខ្លាំង​ណាស់។ ខ្ញុំ​សប្បាយ​ចិត្ត ហើយ​ឡើង​ច្រៀង​បទ​មនោសញ្ចេតនា​ច្រើន​បទ ចង់​ប្រាប់​ថា​ក្នុង​បេះដូង​ខ្ញុំ​មាន​តែ​គាត់។ រូបរាង​និង​ភាព​សោះអង្គើយ​របស់​គាត់​បាន​ស្ថិត​នៅ​ពេញ​ក្នុង​បេះដូង​ស្រី​សោភិនី​ម្នាក់​នេះ​ហើយ។ យប់​នោះ​គាត់​យក​ខ្ញុំ​ទៅ​ក្រៅ ខ្ញុំ​សប្បាយ​ចិត្ត​ដូច​បាន​ឡើង​ស្ថានសួគ៌។ ខ្ញុំ​ឱប​គាត់​ស្ទាប​អង្អែល​ទ្រូង​គាត់​ ព្រោះ​ស្រលាញ់​ពេញចិត្ត ​បន្ទាប់​ពី​ហ្នឹង​ខ្ញុំ​ស្រក់​ទឹកភ្នែក​ ពេល​គាត់​ឱប​ខ្ញុំ​ពី​ក្រោយខ្នង។ ខ្ញុំ​ខ្លាច​ថ្ងៃ​ណា​មួយ​គាត់​លែង​មក តើ​ខ្ញុំ​តាម​រក​គាត់​នៅ​ឯណា​ជួប​ទៅ។ ស្រី​លក់​ខ្លួន​ដូច​ខ្ញុំ មាន​សិទ្ធិ​អី​ទៅ​ស្រលាញ់​ប្រុស​ណា​ម្នាក់​នោះ? ព្រឹក​ឡើង​ពេល​គាត់​ចូល​បន្ទប់ទឹក​បាត់​ ខ្ញុំ​ដាក់​កូន​ក្រដាស​តូច​មួយ​ដែល​ខ្ញុំ​សរសេរ​ទុក​យូរ​មក​ហើយ​ចូល​ក្នុង​កាបូប​លុយ​គាត់។ ក្រដាស​នោះ​ ខ្ញុំ​សរសេរ​តែ​ពីរ​ជួរ​គឺ​ខ្ញុំ​ស្រលាញ់​បង​វិរៈ ហើយ​មួយ​ឃ្លា​ទៀត​គឺ រាល់​យប់​ខ្ញុំ​មិន​ទៅ​ជាមួយ​អ្នកណា​ទេ ខ្ញុំ​ចាំ​ទៅ​ជាមួយ​បង​វិរៈ។ យប់​ស្អែក​ឡើង​ ខ្ញុំ​ឃើញ​គាត់​មក​តែ​ម្នាក់ឯង​អត់​មាន​ឧកញ៉ា​មក​ទេ។ គាត់​ផឹក​ស្រា​មិន​និយាយ​អី​ទាំង​អស់ តែ​ខ្ញុំ​សប្បាយ​ចិត្ត​ហើយ​គិត​ថា គាត់​ប្រហែល​បាន​ឃើញ​សំបុត្រ​របស់ខ្ញុំ​ហើយ។ ព្រឹកស្អែក​ឡើង​ខ្ញុំ​ឆែក​កាបូប​លុយ​គាត់ ឃើញ​គាត់​សរសេរ​ក្រដាស​មួយ​វិញ​ថា “យើង​ហ្នឹង​ឈប់​ធ្វើ​ស្រី​ទៅ! ចាំ​បង​រកស៊ី​ចិញ្ចឹម!”។ អក្សរ​គាត់​សរសេរ​ខុស​ច្រើន​ណាស់ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា​គាត់​រៀន​បាន​តិច​ជាង​ខ្ញុំ​ទៅ​ទៀត​ ប៉ុន្តែ​អត្ថន័យ​របស់​គាត់​ ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​យំ​រហាម​ហើយ​រត់​ទៅ​ឱប​គាត់​ក្នុង​បន្ទប់​ទឹក។ ខ្ញុំ​សុំ​ម៉ែ​ឈប់​ធ្វើការ​យប់​ ហើយ​ទៅ​រក​ការងារ​នៅ​រោងចក្រ​ធ្វើ​ហើយ​បង​វិរៈ​ធ្លាប់​មក​លេង​ម៉ែ​ម្ដង​ដែរ​មុន​ពេល​គាត់​លា​ថា​ទៅ​រកស៊ី​នៅ​ស្រុក​ថៃ។ ការងារ​នៅ​រោងចក្រ​ពិបាក​ណាស់ ព្រោះ​រដ្ឋបាល​ធ្វើ​បាប​មិន​ឲ្យ​និយាយ​ស្ដី​ ផ្ទៀង​ម៉ោង​សូម្បី​ចូល​បង្គន់​បត់ជើង ហូប​ចុក​មិន​គ្រប់គ្រាន់​ ប៉ុន្តែ​ដោយ​មាន​បង​វិរៈ​នៅ​ក្នុង​បេះដូង ខ្ញុំ​មិន​ដែល​ត្អូញត្អែរ​ទេ ​ខ្ញុំ​ខំ​ធ្វើការ​ទោះ​លំបាក​ប៉ុណ្ណា​ ហើយ​ថែម​ម៉ោង​រហូត​ដើម្បី​សន្សំ​លុយ​ទុក។ ៨ខែ​កន្លង​មក បង​វិរៈ​ធ្លាប់​ទូរសព្ទ​មក​តែ​៦​ដង​ប៉ុណ្ណោះ​ក៏​ខ្ញុំ​នៅ​តែ​ចាត់​ទុក​ថា​គាត់​នៅ​ក្បែរ​ខ្ញុំ​ជានិច្ច។គាត់​ជា​ស្នេហា​ដំបូង​ និង​តែ​មួយ​គត់​របស់​ខ្ញុំ។ តាំង​ពី​ចេញ​ពី​ស្រែ​មក​គេ​យក​ខ្ញុំ​ទៅ​លក់​ ហើយ​ខ្ញុំ​ចាប់ផ្ដើម​ធ្វើការ​នៅ​បៀរហ្គាឌិន​និង​នៅ​ក្លិប​។ ខ្ញុំ​មិនដែល​ស្រលាញ់​ប្រុស​ណា​ទេ​ព្រោះ​ប្រុស​ដែល​ខ្ញុំ​ឃើញ​ ភាគ​ច្រើន​ប្រមឹក​អួព្រនួ​​និង​មើល​ងាយ​ស្រីៗ​ដូច​សត្វ​ធាតុ។ បង​វិរៈ ជា​មនុស្ស​ប្រុស​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​នា​ចង់​បាន​ជា​ប្ដី​និង​ចង់​បង្កើត​គ្រួសារ។ ពេល​ស្រលាញ់​គ្នា​គាត់​ប្រាប់​ថា​អា​លាង​ជា​គូ​ដណ្ដឹង​គាត់​ តែ​នាង​ស្លាប់​ហើយ​ដោយ​សារ​ជិះ​ឡាន​ឈ្នួល​ក្រឡាប់។ ខ្ញុំ​ជា​ស្រី​ទី​២​ក្នុង​ជីវិត​គាត់​ តែ​ខ្ញុំ​សង្ឃឹម​ថា​ខ្ញុំ​នឹង​ក្លាយ​ជា​ប្រពន្ធ​របស់​គាត់​ត​ទៅ។ ខ្ញុំ​សន្សំ​លុយ​ឡើង​ស្គម​ខ្លួន​បាត់​រូប​សម្រស់​និង​ចាស់​ជាង​វ័យ។ បាន​លុយ​ជាង​បី​រយ​ដុល្លារ​ ខ្ញុំ​ឈប់​ធ្វើការ​រោងចក្រ​ ហើយ​បើក​លក់​ខោ​អាវ​រោងចក្រ​នៅ​ជិត​ម្ដុំ​ផ្ទះ​ជួល។ ខ្ញុំ​ពូកែ​និយាយ​ហើយ​លក់​ដាច់​ណាស់​ រហូត​ដល់​សន្សំ​ដើម​បាន​ជិត​មួយ​ពាន់​ដុល្លារ​ ទើប​ឃើញ​បង​វិរៈ​មកវិញ។ គាត់​សក់​ខ្លី​ដូច​គេ​កោរ ស្គម​ហើយ​គ្មាន​មួយ​បាត​មក​ទេ។ តាមពិត​គាត់​អត់​មាន​ទៅ​ថៃ​ទេ​ គឺ​ទៅ​ផ្ដាច់​ថ្នាំញៀន​ ព្រោះ​គាត់​ចង់​កសាង​ជីវិត​ថ្មី​ជាមួយ​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​ចិញ្ចឹម​គាត់​ដោយ​មាន​សុភមង្គល​ ព្រោះ​គាត់​លែង​ធ្វើការ​​ឲ្យ​ឧកញ៉ា​ព្រោះ​មិន​ចង់​ផឹក​និង​ញៀន​ទៀត។ ឥឡូវ​នេះ​ខ្ញុំ​និង​គាត់​បើក​លក់​ខោអាវ​ជជុះ​ផង ស្បែក​ជើង​និង​កាបូប​សម្ភារៈ​ប្រើប្រាស់​ច្រើន​ទៀត។ខ្ញុំ​មាន​កូន​ក្នុង​ពោះ​៦​ខែ​ហើយ​បាន​បង​វិរៈ​ជួយ​លក់​ដូរ​ដឹក​ជញ្ជូន​រហូត​ខ្ញុំ​មិន​ពិបាក​ទេ។ ខ្ញុំ​សង្ឃឹម​ថា​ ពេល​អាន​រឿង​នេះ​ហើយ មិត្ត​អ្នកអាន​នឹង​គូសវាស​ផ្លូវ​មួយ​ទុក​ឱកាស​ឲ្យ​អ្នកសាង​ជីវិត​ថ្មី​ពី​បាតដៃ​ទទេ​ដូច​ជា​ពួក​ខ្ញុំ ពិសេស​អតីតកាល​របស់​ខ្ញុំ​ពីរ​នាក់​គ្រាន់តែ​ជា​រឿង​កន្លង​ហួស​តែ​ប៉ុណ្ណោះ៕
loading...