រឿង ផ្ការីកក្រោមភ្លើងពណ៌(ភាគ១០)

គ្រាដំបូងបំផុត ខ្ញុំបានសាកល្បងទៅរកការងារធ្វើនៅរោងចក្រកាត់ដេរមួយ នៅម្តុំស្ទឹងមានជ័យ។ កាលណោះ រោងចក្រមួយចំនួនបានបិទទ្វារដោយសារកម្មករធ្វើបាតុកម្មខ្លាំងពេក ធ្វើឲ្យប្រទេស ដែលបញ្ជាទិញផ្អាកការនាំចូលពីកម្ពុជា រោងចក្រខ្លះទៀតបានបិទទ្វារដោយសារថៅកែរោងចក្រចាញ់ល្បែង។ ជាមួយនឹងបង្វិចខោអាវមួយសម្ពាយតូច ខ្ញុំ ចូឡលទៅសុំការងារគេធ្វើនៅរោងចក្រតូចល្មមមួយ ដែលគេដាកស្លាកជ្រើសរើសកម្មករកម្មការិនី។ ប្រធាន ឬនាយករោងចក្រ មិនបានដឹងកិច្ចការមួយចំនួន ដែលមេការ ឬប្រធានក្រុមកម្មករបានធ្វើទេ។ គេបានស្នើឲ្យខ្ញុំបង់ប្រាក់ឲ្យពួកគេចំនួនសែសិបប្រាំដុល្លារ ជាថ្នូរ ដើម្បីបានចូលធ្វើការ។ សែសិបប្រាំដុល្លារពិតជាមិនច្រើនទេ សម្រាប់អ្នកមានប្រាក់ តែសម្រាប់ខ្ញុំ ពិតជាពិបាករកខ្លាំងណាស់។ នៅក្នុងបង្វិច ខ្ញុំមានតែសាមប្រាំដុល្លារប៉ុណ្ណោះ សម្រាប់ការទទួលទានអាហារ និងការស្នាក់នៅ។ ដោយសារមិនធ្លាប់ស្គាលក់គេ ខ្ញុំបានសុំគេត្រឹមម្ភៃដុល្លារ និងទុកដប់ដុល្លារ សម្រាប់ជួលផ្ទះ និងហូបចុកបណ្តោះអាសន្ន។ ពួកគេ មិនបានយល់ព្រមជាមួយខ្ញុំទេ ប៉ុន្តែទីបំផុត ពួកគេស្នើឲ្យខ្ញុំធ្វើតាមពួកគេម្តងវិញ គឺយល់ព្រមទៅផ្ទះសំណាក់ជាមួយពួកគេ។ ឮពាក្យនេះ ខ្ញុំឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់ ព្រោះពួកគេមិនយល់ពីទុក្ខលំបាករបស់អ្នកទីទ័លក្រ ហើយគិតតែពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ ខ្ញុំគិតថា បើប៉ាជាពួកគេ គឺប៉ាមិនធ្វើថោកទាបដូចជាពួកគេទេ។ ពួកគេ គ្មានការយល់យោគថាខ្ញុំជានារីខ្មែរ ឬជាកូនកសិករក្រីក្រទេ។ ខ្ញុំនៅតែរារែកចិត្ត និងឈរឱបបង្វិចអង្វរពួកគេ តែពួកគេនៅតែមិនព្រម។ ពួកគេនៅតែទាមតារឲ្យខ្ញុំទៅធ្វើរឿងដ៏ថោកទាបជាមួយពួកគេនៅផ្ទះសំណាក់ដដែល។ កែវភ្នែករបស់ពួកគេ ពោរពេញទៅដោយការប្រមាថ។ ដោយគិតថា គ្មានមធ្យោបាយធ្វើឲ្យពួកគេអនុគ្រោះខ្ញុំបាន ខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តថាទៅជាមួយពួកគេ។ គ្នាគេពីរនាក់ ឌុបខ្ញុំយកទៅផ្ទះសំណាក់ មួយក្បែរផ្សារបឹងត្របែក។ ភ្នែកខ្ញុំមិនបានយំទេ តែចិត្តរបស់ខ្ញុំបានយំ យំឈឺចាប់ចំពោះអ្វីៗ ដែលមិនគួរកើតឡើងលើរូបខ្ញុំទាល់តែសោះ។ ប្រហែលដប់ប្រាំនាទីក្រោយមក ពួកគេយកខ្ញុំមកដល់ផ្ទះសំណាក់។ ពួកគេជួលបន្ទប់តែមួយ នៅជាន់ទីពីរ ហើយចង់ស្នាក់នៅបីនាក់។ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានប្រកែក ទីបំផុតពួកគេក៏សុខចិត្តចូលរួមរ័កជាមួយខ្ញុំម្តងម្នាក់។ មេការបានចូលជាមួយខ្ញុំមុន បន្ទាប់មកមេការរង។ ពួកគេគ្មានការថ្នាក់ថ្នមចំពោះខ្ញុំទេ ពួកគេប្រើមធ្យោបាយខ្លាំងៗ ធ្វើដូចចាខ្ញុំនេះជាសត្រូវរបស់ពួកគេពីកាលណាអញ្ចឹង។ ពួកគេមិនបានប្រើស្រោមអនាម័យជាមួយខ្ញុំទេ។ ពេលមេការចូលមេការរងនៅចាំក្រៅបន្ទប់។ ក្រោយពីរួមរ័កហើយ ប្រហែលជាដើម្បីគេចវេសពីការទទួលខុសត្រូវមេការ បានទះកំផ្លៀងខ្ញុំ ហើយចង្អុលមុខខ្ញុំនៅចំពោះមុខមេការរង រួចជេរស្តីឲ្យខ្ញុំថា មីស្រីចង្រៃ អស់ហ្សីនហើយ ម៉េចក៏បោកប្រាស់គេបែបនេះ?។ មេការនិយាយទៀតថា បើសិនជាអញឆ្លងអេដស៍ពីនាងឯង អញនឹងតាម បាញ់នាងឯងចោល។ ចំណែកមេការរង មិនមានប្រតិកម្មអ្វីទេ គ្រាន់តែមើលមុខខ្ញុំ និងរំលោភខ្ញុំតាមក្រោយដដែលទោះបីជាមេការជេរខ្ញុំខ្លាំងៗថា ខ្ញុំអស់ភាពបរិសុទ្ធក៏ដោយ។ បន្ទាប់ពីស្បាយលើគំនរទុក្ខ និងការឈឺចាប់របស់ខ្ញុំ ហើយ ពួកគេ បានចាកចេញពីខ្ញុំ ដោយគ្មានបានប្រគល់ប្រាក់ ឬប្រាប់ខ្ញុំថាឲ្យទៅធ្វើការនៅរោងចក្ររបស់គេទេ។ ខ្ញុំវិញបានត្រឹមតែឱបបង្វិច អង្គុយសម្រក់ទឹកភ្នែក ក្នុងបន្ទប់ម្នាក់ឯង ហើយមិនដឹងជាត្រូវទៅណាមកណាឡើយ។ ពេលពួកគេចេញផុតបន្តិច ខ្ញុំក៏រៀបចំស្លៀកពាក់ រួចឱបបង្វិចចេញពីបន្ទប់មកវិញ។ ក្នុងដំណើរស្ទើរបោះជំហានមិនរួច ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំមិនអាចទៅសុំគេធ្វើការនៅទីនោះម្តងទៀតទេ ឬក៏ធ្វើការនៅរោងចក្រផ្សេងទេ ព្រោះមើលទៅទីណា ក៏ហាក់ជាកន្លែងដែលប្រមាថមើលងាយអ្នកក្រីក្រដែរ។ ពេលខ្លះ ខ្ញុំគិតថា ភ្នំពេញ គឺជាឋានរនកសម្រាប់ជនក្រីក្រ និងជាឋានសួគ៌សម្រាប់ពួកអ្នកមាន និងមានអំណាច។ នៅពេលខ្ញុំចុះពីរជាន់ទីពីរមកដល់ក្រោម ម្ចាស់ផ្ទះសំណាក់ បាន តារប្រាក់ពីខ្ញុំ ចំនួនប្រាំដុល្លារ ដោយគេប្រាប់ខ្ញុំថា ពួកគេមេការពីរនាក់នោះ មិនបានបង់ប្រាក់ថ្លៃស្នាក់នៅរយៈពេលប្រហែលមួយម៉ងកន្លះនេះទេ។ កាន់ តែទ័លច្រក និងអាប់អួរក្នុងចិត្ត ខ្ញុំបានដកប្រាក់ពីរម៉ឺនរៀលឲ្យទៅម្ចាស់សំណាក់។ ក្នុងវ័យជាងសាមសិបឆ្នាំ ស្រ្តីម្ចាស់ផ្ទះសំណាក់ លូកដៃទទួលប្រាក់ពីខ្ញុំ ដោយកែវភ្នែកមើលងាយខ្ញុំដដែល។ គ្រាន់តែខ្ញុំឈានជើងចេញបានពីរបីជំហាន គាត់បន្លឺសំឡេងតិចៗពីក្រោយខ្នងខ្ញុំថា ខ្លួននៅក្មេងសោះ យកប្រុសមកដេកម្តងពីរនាក់។ អីក៏សាហាវម៉េះ?។ ខណៈ នេះ ទោះបីត្រចៀកខ្ញុំបានស្តាប់ឮក្តី តែចិត្តរបស់ខ្ញុំ ស្តាប់មិនឮទេ។ ខ្ញុំខំធ្មេចភ្នែកធ្វើខ្វាក់ ធ្វើគ ថ្លង់ដើរចេញឲ្យឆាប់ផុត ព្រោះពួកគេ មិនបានដឹងពីអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងគិត ខ្ញុំកំពុងឈឺចាប់ទេ។ មេរៀននេះ ធ្វើឲ្យខ្ញុំកាន់តែយល់ កាន់តែដឹងអំពីចរិតមនុស្សខ្មែរបច្ចុប្បន្នថា ក្រៅពីខ្លួនឯងមិនគួរទុកចិត្តអ្នកណាទេ ក្រៅពីខ្លួនឯងមិនត្រូវជឿជាក់លើអ្នកដទៃទេ ក្រៅពីខ្លួនឯងមិនត្រូវពឹងពាក់អ្នកដទៃទេ។ គេនឹងមិនចាប់អារម្មណ៍ ឬយល់ព្រមជួយ ឬសហការជាមួយយើងទេ បើសិនជាយើង មិនបានផ្តល់ផលប្រយោជន៍អ្វីដល់គេទេនោះ ឬបើគេគិតថា យើងគ្មានប្រយោជន៍សម្រាប់គេទេ គេមិនចាប់អារម្មណ៍ចំពោះយើងឡើយ ទោះបីយើងមានទេពកោសល្យនិយាយអង្វរគេយ៉ាងណាក្តី។

កំពុងតែស្លុងអារម្មណ៍ស្តាប់ជីវប្រវត្តិនាងយ៉ាងជក់ចិត្ត និងស្រក់ទឹកភ្នែកនោះ ស្រាប់តែពន្លឺពណ៌ស បានជះចូលក្នុងបន្ទប់ផ្ទះសំណាក់ តាមប្រឡោះចម្រឹងបង្អួច។ ឯមាត់មនុស្សម្នារក៏ចាប់ផ្តើមឮ អ៊ូអរអឺងកងឡើងដែរ។ បន្ទាប់មកពន្លឺ នេះកាន់តែភ្លឺច្បាសទៅៗ។ ពេញមួយយប់ទល់ភ្លឺ ខ្ញុំគ្មានធ្វើអ្វីនាងបានបន្តិច ក្រៅពីស្តាប់ការនិទាន ដ៏ជូរចត់ និងតក់ស្លុតរបស់នាង។ នាងនិយាយទៀតថា បងដឹងអត់ មានពេលមួយនោះ ពេលខ្ញុំ កំពុងដេកថ្ងៃជាមួយអ្នកកធ្វើការជាមួយគ្នា នៅទីនេះ ស្រាប់តែស្រ្តីចំណាស់ដ៏ស្រស់សោភា វ័យជាងហាសិបឆ្នាំម្នាក់ បាននាំអង្គរក្សមកដល់ទីនេះ។ គាត់បានស្រែកខ្លាំងៗ រកឈ្មោះខ្ញុំ ខ្ញុំក៏ចេញមក ហើយប្រាប់គាត់ថា អានី ជាឈ្មោះរបស់ខ្ញុំ ឯស្រីបារ ជាការងារ ឬមុខរបរប្រចាំថ្ងៃរបស់ខ្ញុំ។ ភ្លាមនោះស្រាប់តែគាត់ចង្អុល មុខខ្ញុំ រួចនិយាយញ៉ែតៗថា យឺស មីឃ្នី ហងឯងហ៊ានដណ្តើមប្តីអញផងឬ? និយាយបណ្តើរ ស្រ្តីនោះសង្ខើញសំពត់ឡើងលើបណ្តើរ។ សង្ខើញយូរយូរៗ សំពត់ឡើងដល់គ្រលៀន បានអង្គរក្សគាត់ម្នាក់ ស្ទុះមកទាញទម្លាក់វិញ ព្រោះខ្លាចគេឃើញគល់ភ្លៅដ៏កញ្ចាស់របស់គាត់។ ខ្ញុំក៏បាននិយាយតាមសម្រួលទៅគាត់វិញថា មីង ហេតុអីមីងមកជេរខ្ញុំដល់មុខផ្ទះអញ្ចឹង?។ មីង តើប្តីមីងមួយណាទៅ? ខ្ញុំសុំស្គាល់ផងបានទេ?។ ភ្លាមនោះ ស្រាប់តែគាត់ ស្ទុះទៅដកកាំភ្លើងពីចង្កេះអង្គរក្សមកភ្ជង់ក្បាលខ្ញុំ រួចនិយាយថា ឋានៈត្រឹមពួកនាងឯង គ្មានសិទ្ធិសួរអញទេ។ ដឹងថាអញប្រពន្ធអ្នកណាទេ?។ នែ៎ ឋានៈប៉ិនអញ អញអាចបាញ់ក្បាលពួកនាងឯងចោលបានបួនប្រាំនាក់ ដោយគ្មានជាប់ទោស។ នាងឯងកុំច្រឡំជាមួយអញ។ ឮសម្តីនេះ ធ្វើឲ្យមិត្តភក្តិខ្ញុំម្នាក់ខ្ញុំ ក្តៅក្រោធមួយរំពេច នាងស្ទុះចូលទៅកៀកស្រ្តីនោះ រួចស្រែកផ្ចាញ់ផ្ចាលឲ្យគាត់វិញថា បាញ់ទៅ បើយាយឯងហ៊ានបាញ់ ក៏បាញ់ទៅ ជីវិតពួកខ្ញុំគ្មានតម្លៃទេ បានស្លាប់កាន់តែឆាប់កាន់តែល្អ។ សព្វថ្ងៃជីវិតពួកខ្ញុំរស់គ្រាន់តែកំដរពួកអស់លោកឯកឧត្តម លោកជំទាវ លោកជំទែងឯងទេ។ ជីវិតពួកខ្ញុំម្នាក់ ថ្លៃមិនស្មើឆ្កែចាំផ្ទះយាយឯងមួយក្បាលផង។ យាយឯងអាស្អី អាងខ្លួនឯងជាជំទាវឬ? មកមើលងាយ ចង់យកជីវិតគេនោះ? យាយឯងមើលខ្លួនទៅ ស្បែកឡើងស្វិត សាច់ឡើងយារអស់ទៅហើយ នៅឲ្យប្តីស្រលាញ់ម៉េចទៀត?។ មិនចេះមើលថែប្តីឲ្យបានល្អ ខ្លួនឯងបែរជាមករករឿងគេទៅវិញ។ សង្ស័យយាយឯងសេវាអន់ហើយបានជាតាចេះតែមករកពួកខ្ញុំនោះ?។ ភ្លាមនោះ ស្រ្តីនោះកញ្ជ្រោលម្តងទៀត តែត្រូវអង្គរក្សចាប់ដកយកកាំភ្លើងបាន។ ចំណែកពួកខ្ញុំ ពេលឃើញអង្គរក្សដកយកកាំភ្លើងចេញពីស្រ្តីនោះបាន ក៏នាំគ្នាហ៊ោរគិលឡើង ដើម្បីបញ្ឈឺចិត្តគាត់ ធ្វើឲ្យគាត់ស្ទើរគាំងបេះដូង។ មិត្តរបស់ខ្ញុំម្នាក់ទៀត បាននិយាយទៅកាន់គាត់ដោយម៉ឺងម៉ាត់ថា កុំថាឡើយកាំភ្លើងដូចយាយឯងត្រឹមមួយដើម ទោះបីមួយរយដើម ក៏ខ្ញុំមិនខ្លាចដែរ ព្រោះប្រទេសមានច្បាប់។

ម្យ៉ាងទៀតខ្ញុំមិនបានទៅយកប្តីយាយឯងពីផ្ទះមកទេ គឺប្តីយាយឯងតើស ដែលមកករកអាកោពួកខ្ញុំតាពីសតាពាសដល់កន្លែងនោះ។ ទំនិញពួកខ្ញុំ មិនជឿ ឬបណ្តាក់ទេ ហូបភ្លាមត្រូវតែឲ្យលុយ បើមិនឲ្យលុយទេ ក៏មិនលក់ឲ្យដែរ។ ប្រហែលជាអកោរបស់ពួកខ្ញុំ ឆ្ងាញ់ជាងអាកោយាយហើយមើលទៅ បានជាតាចេះតែញ៉ាមដូច្នេះ?។ ឬមកពីអាកោយាយ ដាក់មេលែងឡើង?។ ប្តីយាយឯង ពេលខ្លះអត់ឃ្លានណាស់ ចូលដល់បន្ទប់រកតែគេដោះខោអាវមិនទាន់ទេ ត្របាក់យក៍ៗ។ពេលខ្លះ អត់ទាំងពាក់អាវភ្លៀងទៀត។ យាយឯងប្រយ័ត្នទៅ ប្រយ័ត្នឆ្លងផ្តាសាយពីប្តី។ នែ៎ ខ្ញុំសូមជម្រាបយាយឲ្យច្បាស់ ថាពួកខ្ញុំ ទោះបីជាបិសាចរាត្រី ប៉ុន្តែពួកខ្ញុំ ធ្វើបាបគេ មិនកុហកបោកប្រាស់ មិនដែលទៅជញ្ជក់ឈាមអ្នកដទៃបានប៉ិនក្រចកដៃទេ។ មានតែពួកយាយឯងហ្នឹងហើយ ដែលជញ្ជក់ឈាមគេ ជញ្ជក់ឈាមរដ្ឋ ជញ្ជក់ឈាមជាតិ ឲ្យស្គមរីងរៃនោះ។ ពួកយាយឯងហ្នឹងហើយជាបិសាចរូបស្រស់ ជាបិសាចអាងអំណាចប្តីធ្វើបាបគេឯងគ្មានខ្លាចបារមីច្បាប់។ យាយឯងដឹងអត់? ពេលគេ ឲ្យលុយពួកខ្ញុំ ពួកខ្ញុំត្រូវតែបម្រើសេវាឲ្យពួកគេពេញចិត្ត ចង់ធ្វើអ្វី ឬបែបណាក៏បាន។ និយាយដល់ត្រឹមនេះ អានីងាកមកនិយាយជាមួយខ្ញុំម្តង ----------------------------- Spring under the lights (10) Initially I tried to find a job in a garment factory near Stung. While some factories have been closed because workers strike puts an order to suspend imports from other factories have been closed by the owner of gambling. With clothes bundle a small backpacker I Zhou Long to work at a small label recruit workers. President or Director of the factory did not know something or workers do not. They asked me to pay them forty five dollars in exchange for work. Forty-five dollars is not much for the money but for me it's very hard to find. In my bundle only five dollars for meals and accommodation. Because they never know I was only twenty dollars and ten dollars for temporary rent and meals. They may not agree with me, but eventually they asked me to follow them again, is agreeing to lodge with them. I heard this very painful because they do not understand the sufferings of the poor and selfish. I think if Pakistan Pakistan as they are not degrading to them. They have no ylyok that I am a female Khmer or the son of a poor farmer. I'm still hesitant to stand and hug bundle begged them, but they still refused. They still require me to do degrading things with them in the inn. Their eyes filled with insults. Think there is no way to make them my favor, I decided to go with them. Two of them my taxi to a nearby guesthouse Bek. My eyes do not cry, but my heart was crying, crying in pain for things that should not have happened to me at all. About fifteen minutes later, they took me to Guest. They rented a single room on the third floor and want to stay. But I argued they were willing to lie with me again. Main joined with me before then. They have no tenderness for me they're using loud as I have you get in their way. They did not use a condom with me. When the main waiting room. After intercourse, perhaps to avoid responsibility slapped me and point me before cherostei me sreichangrei allergies and why such scams?. The manager said that if I am infected with HIV from her, you and I will shoot her himself. The master did not react anything, just look at me and raped me from behind even insulted me and said I purity. After Spain on the pain and suffering, and they left me without charge or told me to work in their factories. I just hugged bundle tears sitting in a room alone and perplexed move. When they had gone a little bit I was already dressed rugby bundle out of the room again. Almost in step, and I think I can go there again or to work in other factories because look where it seems to be where the offensive poor. Sometimes I think that is a hell for the poor and is a haven for the rich and powerful. When I come second floor under the host from my five dollars, I was told that two of them did not pay to stay for about an hour and a half. More perplexed and gloomy heart, I withdrew two thousand riel to the owner of the inn. Women aged over thirty years the host interference received from my eyes stare at me. I just stepped out for a few steps, he cried softly behind me, younger brother sleeps two. Okay fierce meh?. As though my ears hear but my heart can not hear you. I thmechaphnek deaf and blind, walked quickly away, because they did not know what I'm thinking, I'm hurt. This lesson made me understand more about chritamnous Khmer Currently, besides himself unreliable anyone except themselves, not rely on others besides themselves, not rely on others. OK, they will not be interested or help or cooperate with us if we do not provide benefit to them, or if they think that we are useless for them, they do not care about us, not even our talented plea, however. Being distracted listening to her biography and obsessed white light tears suddenly spilled into the room guesthouse chamrungobangauoch shield. At the mouth of the men began to hear the noisy uproar. Then this light, bright, clear. Overnight morning, I bit her nothing except listen and bitter tales terrified her. She said that I know there was a time when I'm sleeping with you work together here, the beautiful older women over fifty-year-old bodyguard brought here. He shouted my name, I went out and told him that my name at sreibear my careers. Suddenly, he pointed at me and said trailing neighbor Du khni hngeng dare take my husband? Gradually woman sangkheunh skirt up the stairs. Sangkheunh occasional long skirt up to one of his kidneys had bodyguards leaped pulled back for fear of seeing his old pins. I said to him, Ming Ming Why insult my house?. Ming Ming husband? I recognize him?. Suddenly, he got up, pulled a gun from his waist bodyguards shoved my head and say, as they have no right to ask me. Who knew that my wife?. O my little talent I can shoot them himself, four, five, without penalty. Do not confuse her with me. Hear the words to one of my friends, I suddenly hot anger she got close woman shouted chasten him, yeah dare you to shoot shot was fired into my life, no value was dead as soon as possible. Today, I live just entertain you, Excellencies, Ladies chomteng alone. My life was not equal caretaker dog a grandmother. Yeah what the pool itself, Madam? Come down to take them? Yeah, you look to the tough skin sagging passed on to her husband how cute?. Do not know how to take care of her husband well themselves have come to make trouble. Self-doubt, yeah poor service and they kept coming to me?. Suddenly, the woman leaped again be bodyguards tweezing gun. I saw a bodyguard to take the gun away from the woman and began shouting Keeling to his sarcastic hardly makes him a heart attack. My friend spoke to him by another firm, let alone a gun Yeah though, I am not afraid, because the country's law. Also, I had to take her husband grandmother from home, but her grandmother alone that my worst from all over the place. I do not believe commodity or hedge eat immediately got money, if not money, but did not sell well. Perhaps their loneliness I have detrimental delicious Yeah, and look just Lanham?. Or have detrimental Yeah?. Yeah, sometimes very hungry husband entered the room, but they do not strip devour unlimited. Sometimes not wearing rain. Yeah careful flu infection from her husband. Here I would like to say clearly that I though the Devils tonight, but I did not lie, cheat others into vampires Pennsylvania fingernails. Only the grandmother hereby vampire vampire vampire Sichan. Yeah, you are the devil monster authority husband abused them without fear of legal arm. Yeah, you know? When they gave me, I have to serve to do them a favor, or any kind. And this turned around to talk to me again