ថ្ងៃនេះមេឃភ្លៀង
ខ្ញុំនឹងមិត្តភក្តិ
ពីរបីនាក់បាននាំគ្នារត់ចេញពីសាលាបឋមសិក្សាមក ដោយយកកាតាបមកធ្វើជាឆ័ត្រគ្រាន់ទទូរ
ដើរជិតដល់ផ្លូវបែកជាពីរនៃសាលាពួកយើងក៏បានបែកពីគ្នាទៅផ្ទះរៀងៗខ្លួន
ខ្ញុំក៏បានបន្តដំណើរទៅមុខទៀតកាត់តាមផ្លូវតូចមួយកៀនសាលាតំរង់ទៅផ្ទះតែម្នាក់ឯង
តែចំលែកត្រង់ពេលមេឃភ្លៀងមិនចេះរាំង
ស្រាប់តែមានសំលេងក្មេងស្រីម្នាក់អង្គុយយំដៃអោបកូនតុក្កតាដែលដាច់ដៃដាច់ជើងអស់
ខ្ញុំក៏បានដើរចូលទៅជិតនាង រួចយកកាតាបទៅបាំងភ្លៀងអោយក្មេងស្រីនោះ
បន្ទាប់មកសួរនាងថា ម៉េចបានយំ? ខ្ញុំបានសំលឹងមើលទៅកាន់កូនតុក្កតាខ្លាឃ្មុំពណ៌ត្មោតចាស់មួយដែលដាច់រហែករញ៉េរញ៉ៃអស់ទៅហើយនោះ
រួច
និយាយទៅកាន់នាងថា “តុក្កតាខូចមែនទេ?” ក្មេងស្រីមើលមកមុខរបស់ខ្ញុំ ហើយមិននិយាយអ្វីទាំងអស់ នាងក៏ងោកក្បាលបង្ហាញពីចំលើយ “អោយខ្ញុំសុំមើលបន្តិច តើបានទេ? “ ក្មេងស្រីនៅតែ មិននិយាយអ្វីទាំងអស់ តែបានហុចកូនតុក្កតាដែលទទឹកជោកទៅដោយទឹកភ្លៀងដែលស្រក់មកយ៉ាងខ្លាំង ខ្ញុំក៏បានលាដៃទទួលកូនតុក្កតាពីនាង ហើយមើលទៅកាន់វា យ៉ាងមានកូនចិត្តតូចមួយដ៏ចំលែក មិនយូរប៉ុន្មានក៏ហាក់ដូចជាមានសំរឹបជើងបូករួមនឹងសំលេងដែលបែកខ្ជាយពីថ្លុកទឹកតូចៗដែលដក់ជាប់នៅ
នឹងដង ផ្លូវ បានបន្លឺឡើងមកកាន់តែជិតខ្ញុំនឹងក្មេងស្រីម្នាក់នោះ បុរសវ័យចំណាស់ម្នាក់ក៏បានលេចមុខឡើងមក ធ្វើអោយអារម្មណ៍ខ្ញុំហាក់ភិតភ័យ នឹងមុខមាត់ដ៏កាចសាហាវរបស់គាត់ ក្នុងកាយវិការប្រញាប់ប្រញាល់ ហើយក៏បានទាញដៃក្មេងស្រីដែលកំពុងតែអង្គុយអោបក្បាលជង្គង់នៅទល់ មុខជំហរខ្លួនរបស់ខ្ញុំអោយងើបឡើង រួចនិយាយទៅកាន់នាងទាំងសំលុតទៀតថា “មកធ្វើស្អីនៅទីហ្នឹង? ម៉ោ! ឆាប់ទៅនៅជាមួយនឹងយើង! ”កំលាំងទាញរបស់បុរសនោះធ្វើអោយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាដូចជាមិនល្អនៅក្នុងចិត្តសោះ នាងបានកញ្ឆក់កូនតុក្កតានាងពីខ្ញុំទៅវិញដោយម្រាមដៃចុងក្រោយ តែក៏បានធ្វើអោយកូនតុក្កតារបស់នាងកាន់តែដាច់រហែកកាន់តែខ្លាំង ធ្វើអោយដៃរបស់វា ដាច់ចេញបាត់ទៅដោយដៃរបស់ក្មេងស្រីម្នាក់នោះ ដែលបន្សល់ទុកនូវដងខ្លួនរបស់វានៅនឹងខ្ញុំ កែវភ្នែកចុងក្រោយរបស់នាងដែលបណ្តោយទៅតាមការអូសទាញរបស់បុរសចំណាស់ម្នាក់នោះ បានធ្វើអោយខ្ញុំមានភាពអាណិតនឹងចិត្តក្តុកក្តួលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើនាង ហាក់ដូចជាត្រូវការ ការសង្គ្រោះពិខ្ញុំ តែពេលនេះខ្ញុំមិនដឹងថាខ្លួនឯងអាចធ្វើអ្វីបាននោះទេ ..............
និយាយទៅកាន់នាងថា “តុក្កតាខូចមែនទេ?” ក្មេងស្រីមើលមកមុខរបស់ខ្ញុំ ហើយមិននិយាយអ្វីទាំងអស់ នាងក៏ងោកក្បាលបង្ហាញពីចំលើយ “អោយខ្ញុំសុំមើលបន្តិច តើបានទេ? “ ក្មេងស្រីនៅតែ មិននិយាយអ្វីទាំងអស់ តែបានហុចកូនតុក្កតាដែលទទឹកជោកទៅដោយទឹកភ្លៀងដែលស្រក់មកយ៉ាងខ្លាំង ខ្ញុំក៏បានលាដៃទទួលកូនតុក្កតាពីនាង ហើយមើលទៅកាន់វា យ៉ាងមានកូនចិត្តតូចមួយដ៏ចំលែក មិនយូរប៉ុន្មានក៏ហាក់ដូចជាមានសំរឹបជើងបូករួមនឹងសំលេងដែលបែកខ្ជាយពីថ្លុកទឹកតូចៗដែលដក់ជាប់នៅ
នឹងដង ផ្លូវ បានបន្លឺឡើងមកកាន់តែជិតខ្ញុំនឹងក្មេងស្រីម្នាក់នោះ បុរសវ័យចំណាស់ម្នាក់ក៏បានលេចមុខឡើងមក ធ្វើអោយអារម្មណ៍ខ្ញុំហាក់ភិតភ័យ នឹងមុខមាត់ដ៏កាចសាហាវរបស់គាត់ ក្នុងកាយវិការប្រញាប់ប្រញាល់ ហើយក៏បានទាញដៃក្មេងស្រីដែលកំពុងតែអង្គុយអោបក្បាលជង្គង់នៅទល់ មុខជំហរខ្លួនរបស់ខ្ញុំអោយងើបឡើង រួចនិយាយទៅកាន់នាងទាំងសំលុតទៀតថា “មកធ្វើស្អីនៅទីហ្នឹង? ម៉ោ! ឆាប់ទៅនៅជាមួយនឹងយើង! ”កំលាំងទាញរបស់បុរសនោះធ្វើអោយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាដូចជាមិនល្អនៅក្នុងចិត្តសោះ នាងបានកញ្ឆក់កូនតុក្កតានាងពីខ្ញុំទៅវិញដោយម្រាមដៃចុងក្រោយ តែក៏បានធ្វើអោយកូនតុក្កតារបស់នាងកាន់តែដាច់រហែកកាន់តែខ្លាំង ធ្វើអោយដៃរបស់វា ដាច់ចេញបាត់ទៅដោយដៃរបស់ក្មេងស្រីម្នាក់នោះ ដែលបន្សល់ទុកនូវដងខ្លួនរបស់វានៅនឹងខ្ញុំ កែវភ្នែកចុងក្រោយរបស់នាងដែលបណ្តោយទៅតាមការអូសទាញរបស់បុរសចំណាស់ម្នាក់នោះ បានធ្វើអោយខ្ញុំមានភាពអាណិតនឹងចិត្តក្តុកក្តួលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើនាង ហាក់ដូចជាត្រូវការ ការសង្គ្រោះពិខ្ញុំ តែពេលនេះខ្ញុំមិនដឹងថាខ្លួនឯងអាចធ្វើអ្វីបាននោះទេ ..............
ខ្សែអាប់
នៃផ្សែងទឹកភ្លៀងបានធ្វើអោយអ្វីៗក្លាយទៅជាពណ៌សពាសពេញមេឃ
ដែលធ្វើអោយភ្នែកខ្ញុំស្រវាំងមើលអ្វីសឹងតែមិនឃើញ
នាងបានចាកចេញពីខ្ញុំបាត់ទៅហើយ
ការស្គាល់គ្នាគ្រាដំបូងមួយគ្រានេះហាក់ដូចជាបានដក់ជាប់នឹង
កូនក្រអៅនៃអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំជានិច្ច
ទាំងដែលពួកយើងមិនបានស្គាល់ឈ្មោះនឹងស្វែងយល់ពីគ្នាបានល្អជាង
នេះ
តែអ្វីដែលមាននៅក្នុងដៃ របស់ខ្ញុំនោះគឺ កូនតុក្កតាតូចមួយ
ដែលនៅសល់តែចំនែកដែលត្រូវស្វែងរកម្ចាស់មកផ្គុំចូលគ្នាវិញតែ
ប៉ុណ្ណោះ...។
៧
ឆ្នាំកន្លងផុតទៅខ្ញុំបានរៀនចប់ថ្នាក់វិទ្យាល័យ
ហើយក៏បានមកបន្តការសិក្សាថ្មីមួយទៀត
ដោយផ្លាស់ប្តូរទាំងទម្លាប់រស់នៅ ទីកន្លែងទឹកដី
ភាពកក់ក្តៅពីឪពុកម្តាយ
មករស់នៅតែម្នាក់ឯងក្នុងប្រទេសសិង្ហបុរី
ក្នុងទីក្រុងតូចមួយដែលមានប្រជាជនខ្មែររស់នៅច្រើន
ថែមទាំងអាចពឹងពាក់អាស្រ័យគ្នាបានយ៉ាងល្អទៀតផង
ការរៀនរស់នៅក្នុងទីកន្លែងថ្មី បានផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់ខ្ញុំ
ហាក់បីដូចជាបានបំភ្លេចនូវរឿងអតីតកាលដែលបានកើតឡើងកន្លងមក
អញ្ចឹងដែរ
តែចំពោះរឿងមួយដែលខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេចបានគឺនៅតែជាស្រមោល
ចិត្តដែលតែងតែមកអន្ទោលតាមគំនិតរបស់ខ្ញុំជាប់មកជានិច្ច។
នៅក្នុងសាលារៀនមួយដែរខ្ញុំបានរៀននៅទីនេះ
គឺមានមិត្តភក្តិជាច្រើនដែលសឹងតែមកពីគ្រប់តំបន់ជាតិសាសន៍
បែរជាមិនសូវមានកូនខ្មែរមករៀននៅទីនេះទៅវិញ
តែចំនួននៃអ្នករស់នៅបែរជាមានច្រើន។
សិស្សស្រីដែលខ្ញុំបានស្គាល់គឺ
សុទ្ធតែមានភាពរួសរាយរាក់ទាក់ដាក់ខ្ញុំ
តែចំលែកតែក្មេងស្រីម្នាក់ដែលអង្គុយឆ្ងាយពីតុខ្ញុំបំផុតដែលមិនចេះមាត់ក។
ថ្ងៃមួយខ្ញុំនិងនាងត្រូវបានគ្រូទទួលបន្ទុកថ្នាក់ចាត់
អោយធ្វើកិច្ចការសង្គមមួយជាមួយនឹងគ្នា
តែនាងក៏បែរជាមិនចេះមាត់កអ្វីនឹងខ្ញុំសូម្បីតែបន្តិចសោះហើយ
តែចំពោះមនុស្សដែលនៅជុំវិញខ្លួននាងដែលជាអ្វីដែលគ្រូមានកំហិតអោយធ្វើនោះ
នាងបែរជារាក់ទាក់និយាយផ្សព្វផ្សាយទៅកាន់ពួកគេយ៉ាងមានភាពស្ទាត់ជំនាញជាទីបំផុត
ទាំងនេះហើយគឺជាអ្វីដែលធ្វើអោយខ្ញុំមានការចាប់អារម្មណ៍ទៅលើនាងកាន់តែខ្លាំង។
ថ្ងៃ
បន្ទាប់នៅក្នុងសាលាហាត់សមតន្ត្រី
ខ្ញុំបានក្រលេកភ្នែកមើលទៅការតុបតែងខ្លួនបែបស្ទាយយុវវ័យសម័យ
ថ្មីយ៉ាងឡូយឆាយជាទីបំផុតនៅពីក្រោយខ្នងរបស់នាងមានស្ពាយហ្គី
តាមួយពីក្រោយ
និងមានកូនកាតាបស្ពាយពីចំហៀងដែលមានដាក់បន្តោងប្លែកៗរណីងរ
ណោង
គួរជាទីចាប់អារម្មណ៍
តែអ្វីដែលប្លែកនោះគឺជាបំនែកតុក្កតាដែលរហែកមួយ
ដែលគ្មានរូបរាងជាតុក្កតាសោះឡើយ
ខ្ញុំក៏បានងាកមុខចេញពីរូបរាងដ៏ហំហួនរបស់នាង
ហើយបែរមកកេះហ្គីតាលេងតែម្នាក់ឯងវិញ .....។
បន្តិច
ក្រោយមកសំលេងសារ៉ែនក្នុងថ្នាក់ក៏បានបន្លឺឡើងមកដោយគ្មានមូល
ហេតុ
បង្ហាញអោយដឹងថានឹងមានហេតុការណ៍អ្វីមួយបានកើតមានឡើងក្នុងពេល
នេះយ៉ាងជាក់
ត្រឹមមួយពប៉ព្រិចភ្នែកអ្វីៗនៅក្នុងបន្ទប់ស្រាប់តែងងឹតស្លុប
ភ្លើងអំពូលនៅជាប់ពិដានក៏ត្រូវបានដាច់ទៅ
ដំណក់ទឹកជាច្រើនបានធ្លាក់ចុះមកពីពិដានដែលជាទឹកតភ្ជាប់ពី
ប្រព័ន្ធសុវតិ្តភាពពេលដែលមានភ្លើងឆេះកើតឡើងមកម្តងៗ
អារម្មណ៍ខ្ញុំប្រែហាក់ជាស្លុតមិនដឹងថាត្រូវធ្វើអ្វីទៀត
តែស្រាប់តែមានកំលាំងអ្វីម្យ៉ាងបានច្រានខ្ញុំអោយចេញមក
ធ្វើអោយខ្ញុំដួលពោបទៅនឹងឥដ្ឋ
ហើយបានសង្កត់ទៅដោយទំរង់មុខរបស់ក្មេងស្រីវ័យជំទង់ម្នាក់
ពោបខ្លួនពីលើខ្ញុំ ក្នុងសភាពជាអ្នកជួយការពារពីរឿងអ្វីមួយ
ពន្លឺភ្លើងពណ៌ក្រហមច្រាលបានផ្ទុះចេញមកពីឡរកំដៅដែលនៅពីក្រោយ
កន្លែងដែលខ្ញុំបានអង្គុយលេងហ្គីតាអម្បាញ់មិញមកយ៉ាងខ្លាំង
ហើយក៏បានរលត់បាត់ទៅវិញនៅពេលដែលមានសន្តិសុខនៃសាលាមកជួយអ
ន្តរាគម៍បានទាន់ពេលវេលា។
បែរមកឯខ្ញុំនេះវិញកំពុងតែនឹងដេកពោបទៅនឹងឥដ្ធក្នុងទំរង់
ជាអក្សរ
អ៊ិច (x) ត្រ
ដាងដៃត្រដាងជើងដោយសារតែកំលាំងរបស់ក្មេងស្រីម្នាក់ដែលបាន
ជួយសង្គ្រោះជិវិតរបស់ខ្ញុំអោយផុតពីគ្រោះថ្នាក់
ដៃរបស់ខ្ញុំក៏បានស្រវារទៅចាប់ចង្កេះរបស់នាង
ក្នុងន័យជួយលើកនាងឡើងពីខ្លួនរបស់ខ្ញុំ
តែក៏បានប៉ះនឹងរបស់អ្វីម្យ៉ាងដែលមានសភាពទន់ៗ
និងសំលីដ៏ចាស់ដែលស្រោបនៅក្នុងអ្វីម្យ៉ាងដែលមិនដូចជាតុក្ក
តា
ភ្លើងក្នុងបន្ទប់ក៏ស្រាប់តែបានបើកឡើងវិញពន្លឺភ្លើងក្នុ
ងបន្ទប់បានធ្វើអោយភ្នែករបស់ខ្ញុំ
ឃើញយ៉ាងជាក់ថា
នេះហើយគឺជាបំនែកនៃកូនតុក្កតាដែលខ្ញុំតែងតែ
មានកូនចិត្តដល់ធំមួលចង់រកម្ចាស់វាដើម្បីមកផ្គុំវាអោយចេញជា
រូបរាងវាឡើងវិញ
តែស្រាប់តែ “ លោកកើតអីដែររឺទេ?”ខ្ញុំក៏ប្រញាប់ក្រោកឡើងវិញហើយ
រៀបចំឥរិយាបថអោយបានសមរម្យ “ អុស...!
បាទខ្ញុំមិនអីនោះទេ” ខ្ញុំបានញញឹមទៅកាន់នាងដោយភាពជឿជាក់
ហើយនាងក៏បានញញឹមតបមកខ្ញុំវិញដោយស្មាមញញឹមមួយដែលខ្ញុំតែងតែចងចាំវាទុករយៈពេលជាង១០ឆ្នាំ
មកហើយនោះ “ បើ អឹញ្ចឹងខ្ញុំសុំលាលោកទៅវិញហើយ” ជំហានរបស់នាងក៏បានបោះទៅមុខដោយភាពស្វាហាប់
តែខ្ញុំបែរជាមានភាពស្ទាក់ស្ទើរនឹងអ្វីម្យ៉ាងថាខ្ញុំនឹងត្រូវធ្វើអ្វី
នៅពេលនេះ....
ខ្ញុំក៏បានដកយករបស់អ្វីមួយចេញពីក្នុងកាតាបរបស់ខ្ញុំយ៉ាងឆាប់រហ័ស
ហើយបានស្រែកទៅកាន់នាង
“ តែ! ឈប់សិន!”
“លោកមានរឿងអីទៀត តើមែនទេ? “
“ អឹ.....ហឹម...........គឺ
“ o-0? #
“ អុសគឺមែនហើយ
ខ្ញុំវីសតែនឹងភ្លេចអរគុណដល់នាង ..ទៅហើយ “
“ គឺមិនអីនោះទេ “ នាងបានមើលមកកាន់មុខរបស់ខ្ញុំដោយញញឹមម្តងទៀត
រួចក៏បន្តដំនើរទៅមុខជាបន្ត
“ អេ...........ស! “
“ ច៎ា?”
“ គឺ..........វា......” ខ្ញុំបានសំលឹងមើលទៅកាន់បន្តោងមួយដែលបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាជាដៃរបស់កូនតុក្កតាមួយនោះ
ខ្ញុំក៏បានដកដៃដែលកាន់កូនតុក្កតាចាស់មួយពីខាងក្រោយខ្នងរបស់ខ្ញុំមក...។
អ្វីដែលខ្ញុំបានឃើញ
គឺជាកែវភ្នែកមួយដែលកំពុងតែសំលឹងមកកូនតុក្កតាក្នុងដៃរបស់ខ្ញុំដោយទឹកភ្នែករលីងរលោង
និងភាពជឿជាក់បំផុត
នាងបានចូលដើរមកកាន់តែជិតខ្លួនរបស់ខ្ញុំហើយទទួលយកតុក្កតាពី ក្នុងដៃរបស់ខ្ញុំយកទៅមើល
និងផ្គុំចូលជាមួយនឹងដៃតុក្កតាមួយនោះ ដោយទឹកភ្នែក “ គឺ ពិតជាវាមែន....
“ មែនហើយគឺពិតជាវាមែន
.....ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់ដែលខ្ញុំបានជួបនាងម្តងទៀត..ក្មេងស្រីតូច
...”
ពេលនេះសន្ធឹកនៃសំលេងយំរបស់នាងក៏បានបន្លឺឡើងកាន់តែខ្លាំង
នាងបានរត់មកក្រសោបខ្លួនរបស់ខ្ញុំ
ដោយការអោបយ៉ាងទន់ភ្លន់នឹងមានភាពកក់ក្តៅជាទីបំផុត
ហើយបាននិយាយមកកាន់ខ្ញុំវិញថា...
“ ទីបំផុតខ្ញុំ បានរកលោកឃើញហើយ បងប្រុស
..... T_T”
“ នេះនាងយំតើ មែនទេ? “ “ កុំយំអី ក្មេងឆ្កួត ! នេះតើប្រុងអោយតែខ្ញុំជួបនាង
នៅពេលណាគឺ នាងនឹងយំនៅពេលនោះពិតមែនដែរទេ? “ ខ្ញុំបាននិយាយដោយលាយឡំនឹងស្នាមសើច
ហើយលើកដៃទៅអង្អែលក្បាលរបស់នាង។
“ វាគឺជាអ្វី ដែលខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេចបាននោះទេ
បងដឹងដែរទេ? កាលពីជាង១០ឆ្នាំមុន
ខ្ញុំបានសន្យានឹងខ្លួនឯងថា ខ្ញុំនឹងស្វែងរកបងអោយឃើញ ដើម្បីប្រគល់នូវបំណែកតុក្កតាតូចមួយនេះអោយទៅបង
តែពេលនេះក្តីបំណងរបស់ខ្ញុំ វាបានសំរេចមែនហើយ
ព្រហ្មលិខិតគឺពិតជាមានមែន ខ្ញុំនឹងចងបងអោយជាប់
ហើយក៏គ្មានថ្ងៃដែលយើងនឹងបែកគ្នាដូចកាលពីជាង១០ឆ្នាំមុននោះទេ ....”
ខ្ញុំស្ទើរតែមិនចង់ជឿនូវពាក្យពេចន៍ដែលក្មេងស្រីម្នាក់នេះបាននិយាយចេញមកអម្បាញ់មិញនេះនោះទេ
...........
” តែពាក្យនេះវាសមតែជារូបបងនោះទេ ដែលត្រូវនិយាយទៅកាន់រូបអូនណា
ក្មេងស្រីតូចរបស់បង “
“អូនស្រលាញ់បង >>>>>>បងស្រលាញ់អូន” ;)
បងពិតជាស្រលាញ់អូនខ្លាំងមែនទែន!
បងនឹកអូនរៀងរាល់យប់ថ្ងៃ!
ក្មេងស្រីដ៏គួរអោយស្រលាញ់របស់បង!Source Link : Hotnovel7777
